Conservative Divers

Hoi hoi,

Donderdagochtend vertrokken we naar Trincomalee en we deden lekker rustig aan. Om half elf vertrokken we met de bus waar we zo'n 5 uur in zouden zitten en waarbij ik in tweestrijd zat tussen dood gaan van de hitte of sterven door verstikking vanwege de harde wind door het open raam. Een jongen voor mij besloot maar gewoon uit het raam over tegen geven. Ik heb niet geprobeerd of het daar beter van werd, ik nam maar aan van niet want de jongen voor me hing zo beroerd in zijn stoel.

In Trincomalee gingen we eerst ergens eten samen met een meisje die zichzelf had uitgenodigd met ons mee te gaan en ook naar ons hotel wilde omdat het goedkoop was. Toen ze ons vertelde dat ze het weekend wilde gaan duiken waren schietgebedjes van mij en een blik van Goby nodig om Jacky er van te weerhouden niet te vertellen dat wij toevallig hetzelfde plan hadden. Ze was aardig maar een beetje bazig en paste niet in onze groep.

Ons hotel, nou ja het hele gebeuren daar, zag er heel mooi uit. Wij hadden bagpacker caves (een soort hobbitholen/rioolbuizen in een duin) zo op het strand. Die zagen er van buiten wel gaaf uit maar van binnen wat minder en als je erin ging slapen werd je nog minder blij. 't was er nogal warm, krap en zanderig. Het strand was echt super mooi, het mooiste strand dat ik ooit heb gezien! Jacky en ik gingen gelijk zwemmen wat echt heerlijk was!

Vrijdagochtend maakte ik een strandwandeling. Het was echt super lekker en ik was volop aan het genieten, ik liep met mijn voeten door de branding terwijl ik schelpjes zocht en zo af en toe een praatje maakte met een voorbijganger. Op een gegeven moment ging ik in een soort strandhuisje zitten en niet veel later kwam er een best wel leuke jongen naast me staan, we maakten gezellig een praatje maar doordat ik zo druk bezig was met blij zijn dacht ik helemaal niet aan nummers vragen, het bleef dus helaas bij een praten hoewel ik dat op dat moment nog helemaal niet erg vond, pas later toen ik bedacht dat ie best wel leuk was. Wat een gemiste kans.

Jacky had ondertussen onze duikvereniging gebeld om tegen vragen of het weer goed was om te duiken. Dat was het niet, er stond teveel wind, ik had me al, kijkend naar de blauwe lucht, afgevraagd wat er mis kon zijn. Ik baalde echt als een stekker, ik wilde zo graag duiken, we zouden nog wel bij andere duikverenigingen vragen of we konden maar als de een zei dat het tegen hard waaide dan zeiden de andere dat vast ook.. We probeerden eerst bij de duikvereniging naast ons, daar werkte trouwens ook die leuke jongen wat ik een beetje awkward vond al was daar niet echt reden toe. En we konden daar gewoon duiken!!! Plus ik had gewoon een tweede kans om met die jongen te praten! We regelden ook gelijk dat we zaterdagochtend konden snorkelen bij Pigeon Island waarna we voldaan gingen ontbijten.

Daarna gingen we dus duiken. We keken eerst een 16 minuten durend filmpje met introductie, geschiedenis en natuurlijk uitleg. Daarna gingen we flippers, maskers, 'flesrugzakken'en pakken passen. De leuke jongen hielp daar ook bij maar ik had me gerealiseerd dat ie leuk was en durfde niet meer met hem te praten. We hadden trouwens een groep van 6, wij en 3 Franse vrouwen. Na alles gepast te hebben kregen we een hele lange uitleg over hoe alles werkte en moest en ik was bang dat ik dingen vergat. Wat dus inderdaad het geval was want tijdens het oefenen in het zwembad vroeg ik me af hoe dingen moesten, daar kwam ik gelukkig wel weer snel achter maar voor de rest ging het oefenen niet zo goed. Ik vond het lastig om te wennen aan het ademhalen, kon me niet goed bewegen en kreeg heel erg last van mijn oren. Toen we dan ook uiteindelijk in de boot zaten was ik super zenuwachtig en bang dat ik niet kon duiken want als je oren zeer bleven doen mocht je niet verder.. Ik ging als een van de laatste het water in met mijn begeleider en een oude franse vrouw (mijn budy) die raar lachte. Eenmaal in het water gebeurde er een wonder en had ik spontaan nergens meer last van, het duiken ging dus goed en het was zo gaaf en mooi! Ik heb zoveel mooie vissen gezien! We moesten voor mijn idee alweer heel snel naar boven waar we onze flessen afdeden en nog even rond zwommen. Ik dook even onder en had het idee dat ik kon ademhalen wat nogal gek was want dat kon natuurlijk niet. Nou ja het zou wel kunnen maar dat zou wat minder fijn zijn. Op de terugweg maakte ik even een kort praatje met een van de begeleiders en hij zei dat hij en de andere begeleiders om 5 uur gingen volleyballen en dat, als ik zin had, mocht komen. Ik had wel zin als was het vooral om die leuke jongen. Dat zei ik dan weer niet tegen die andere begeleider maar ik zei dat ik mijn vrienden zou vragen of ze zin hadden. Eenmaal terug op ons strand gingen we lunchen want het was als drie uur en ik was lekker aan het eten toen ik ineens bijna flauw viel wat natuurlijk niet zo fijn was. De rest van de middag voelde ik me een beetje zwak en wiebelig en ik ben dan ook maar niet gaan volleyballen dat leek me niet zo'n slim idee. Ik heb wel lekker over het strand gelopen en kreeg super mooie schelpen van de leuke jongen die voorbij kwam lopen. Ik had verder weer niet zoveel gezegd.. Al die gemiste kansen..

Anyway de volgende dag gingen we dus snorkelen. We voeren een heel stuk met de boot en kwamen bij Pigeon Island. Het was super mooi weer en het snorkelen was heerlijk, er waren super veel mooie vissen en er zwommen ook kleine haaien rond (1 meter zeg maar). Oh en dat is ook waarom de titel conservative divers heet, ik was die week namelijk ongesteld (altijd op de meest onhandige momenten) en vroeg me af of dan gevaarlijk zou zijn om te snorkelen met haaien. Dus, aangezien ik nog niet van plan was dood te gaan en de rest van mijn leven invalide rondlopen me ook niet heel erg aantrekkelijk leek, wilde ik de instructeur vragen of het veilig was, nogal awkward maar je moet er wat voor over hebben om niet dood te gaan. Gelukkig kwam Jacky met het geniale plan dat we het eerst ook konden googlen, wat moet de mensheid toch zonder Google? We lazen dat het veilig was maar dat je uit voorzorg conservative moest duiken.. Wat dat dan weer mocht betekenen. Jacky, Goby en ik moesten er in ieder geval heel hard omlachen. Het snorkelen was dus ook heel erg leuk en toen we terug kwamen hebben we gelijk onze spullen gepakt en hebben de bus naar Kandy genomen. De leuke jongen heb ik niet meer gezien, wat een pech. Maar Henrieke vond het niet zo erg dan zou ik in ieder geval niet in Sri Lanka blijven wonen, en ja daar kan ik me ook wel weer in vinden.

De busreis terug naar kandy was echt verschrikkelijk. Ik was misselijk, kreeg hoofdpijn en de hele achterkant van mijn lichaam was super erg verbrand en alles deed dus zeer. Halverwege kwam er een dronken man naast me zitten die het geloof ik met me eens was dat het niet zo'n fijne reis was. Het was die dag trouwens een boeddhistische feestdag, vandaar de dronken man, en overal waren lichtjes en lampionen opgehangen wat er heel erg leuk uitzag. In Kandy aangekomen liepen we nog rond om de festiviteiten tegen bekijken, ook al wou ik eigenlijk naar huis om te slapen want ik voelde me echt beroerd. Een man hielp ons de weg vinden in Kandy, Jacky en Goby leken hem in het begin wel aardig te vinden, ik vertrouwde hem niet maar voelde me tegen beroerd om er iets van te zeggen of me er heel veel zorgen over te maken. Op een gegeven moment gaf hij ons armbanden en kettingen want die verkocht hij ofzo, nogal gek. We liepen verder en gingen ergens eten waar ik de hele tijd met mijn hoofd op de tafel lag en de over constant vroeg of ik iets nodig had en de rest van het restaurant geloof ik me nogal vreemd zat aan te kijken. Later hoorde ik dat de man Jacky en Goby iets als juwelen had gegeven. We liepen na een tijdje weer verder door de stad naar een tempel wat eindeloos leek tegen duren. Toen we eindelijk de tempel hadden gezien en op weg waren naar een tuktuk, wat overigens ook weer een heel eind lopen was, kwamen er ineens twee mannen, een oude man en een jongen van twintig, bij ons lopen en zeiden dat we bij die eerste man weg moesten gaan, dat hij gevaarlijk was en dat ze als eerder problemen met hem hadden gehad. Heel vervelend natuurlijk voor hen maar een beetje verwarrend voor ons en een beetje erg awkward ook want die eerste man stond er gewoon naast. In alle verwarring haakte de eerste man af en liepen we ineens met die andere twee mannen mee, die ik overigens wel wat meer vertrouwde dan die andere. We kregen gelukkig snel een tuktuk en kwamen veilig thuis niet helemaal begrijpend wat er nou allemaal gebeurd was.

Zondag hebben we de hele dag niks gedaan, zeker ik want ik was nog steeds ziek en viel die ochtend bijna weer flauw. Mijn mama wist natuurlijk gelijk wat er aan de hand was en zei dat ik zout tegen kort had, een zakje orszout en maandag vrij en ik was weer beter. Piece of Cake.

Liefs, Rianne

P.s. jullie hebben gelijk wat betreft dat het weeshuis schokkend was.

Mister Drunk and miss Alien

Hallo allemaal!

Het is best wel een tijdje geleden dat ik een blog heb gepost, ik heb er gewoon geen tijd voor gehad al weet ik niet precies waarom want ik heb niet zo heel veel gedaan al heb ik vast weer heel veel te vertellen als ik eenmaal aan het schrijven ben. Ik heb ook om eerlijk te zijn geen idee waar ik moet beginnen. Mijn tweede week hier in Sri Lanka was best wel gaaf eigenlijk. Ik was die week in een babyweeshuis project wat, geloof yhet of niet, ongooflijk vermoeiend was. We waren met een groep van 6 mensen en we werden in twee groepen verdeeld. Een groep voor de echte babies en een groep voor de 2-3 jarigen. Het weeshuis zelf was redelijk kaal en ik ging als eerste naar de wat ouderen kinderen. We liepen de kamer binnen en alle kinderen renden gelijk op ons af en wilden opgetild worden. Dat is dan ook dat ik de rest van de week heb gedaan; babies en peuters optillen en ermee rondlopen. Het was best wel zielig want het enige wat ze wilden was aandacht. Ze waren helemaal blij en tevreden als je ze optilde maar als je ze weer neerzette dan was dat echt het einde van de wereld en zetten ze het op een krijsen. De hele dag bestond dus uit het een na het andere kind optillen zodat die even stil is terwijl er tien anderen om je heen staan te huilen. Al die kindjes waren allemaal wel heel schattig. Ik vond de kleinste kindjes het leukst. Ook zij huilden als je ze niet meer vast had maar je kon lekker met zo'n kindje op de grond zitten en dan zat dat kindje heel tevreden en rustig op je schoot te zitten. <3

Sommige kindjes waren ook best wel dom, eentje (een van de jongere) liep de hele tijd rond alsof ie dronken was (geen paniek hij was niet echt dronken, hij dronk dan wel uit een fles maar daar zat gewoon melk in) wat echt super grappig was en hij botste dan ook de hele tijd tegen dingen aan (niet heel hard hoor). Een keer was ie afgeleid door iets dus hij keek daarheen en toen liep hij tegen de wieg van een ander aan haha. Nee dat was wel echt een geweldig ventje, hij was altijd blij en liep altijd op zijn dronken manier tevreden rond. Nou ja behalve de laatste dag dat ik er was dan toen we weg moesten en hij in zijn broek had geplast, al huilde hij zelfs toen niet heel erg. Er was daar ook een heel lief meisje (bij de jongere kindjes) ze was nog wat jonger (ze kon zeg maar net kruipen, of iets wat daar op leek) en haar haar stond helemaal in pieken overeind waardoor ik en een ander meisje vonden dat ze daardoor een beetje op een alien leek hahaa, maar ze was wel echt een schatje al huilde ze wel altijd als je haar niet optilde en al besloot ze op de laatste dag zichzelf de hele tijd onder te kotsen wat ze dan kennelijk toch niet zo fijn vond waardoor ze weer ging huilen en waardoor ik haar constant moest verschonen.

Het was een hele leuke lieve vermoeiende maar korte week want ik deed dat project maar van maandag tot en met woensdag want donderdag ging ik met vrienden voor het weekend naar Trincomalee. Maar daar meer over in mijn, hopelijk, meer interessante volgende blog want deze was nogal saai (tenminste dat vind ik).

Liefs, Rianne

Sri Lanka: mijn niet zo slimme beslissingen en huwlijksaanzoeken

Hoi hoi!

Ik zit nu dus bijna een week in Sri Lanka en ik moet bekkennen dat het best wel heel erg wennen is. Het is heel anders dan in Thailand, minder westers, minder comfort en minder rijk. Eigenlijk merkte ik dat meteen op het vliegveld toen ik even een vlaag van paniek kreeg toen ik dacht dat ik naar een verkeerd, kleiner, vliegveld in Colombo was gevlogen en degene die mij op zou halen niet op dit vliegveld zou staan, wat uiteindelijk allemaal niet zo bleek te zijn, ik was gewoon op het goede vliegveld, wel zo fijn :)

Maar Sri Lanka is dus nogal anders. De huizen zijn vervallen en meer. gesloten dan in Thailand, de mensen dragen nog wat meer traditionele kleren, het verkeer is een grote chaos; er rijden nog heel veel oude auto's (echt vanaf de jaren '70 ofzo) en bussen, de wegen zijn te smal, iedereen haalt maar in (soms ook gewoon aan de verkeerde kant) op de meest belachelijke moment wat dan meer op een zelfmoordpoging lijkt, aan de kant van de straat lopen mensen of steken gewoon de straat over, motors rijden aan alle kanten en er zijn echt mega mega veel tuktuks die echt van alle kanten komen waardoor het er niet duidelijker van wordt, als je ergens heen wilt kost het dus ook best wat tijd. Het is hier minder warm maar wel benauwder en vaak grijs, ik denk dat dat komt omdat het nu het regenseizoen is, serieus het regent elke dag stipt om 4 uur. Het vrijwilligershuis is ook anders, het is eigenlijk gewoon een groot huis met verschillende kamers waar zoveel mogelijk (stapel)bedden in zijn gepropt, ik sliep deze week met drie anderen in een kamer en je hebt nier echt goed ruimte om je bagage ergens neer te zetten. Er is hier alleen Wi-Fi van 7 uur 's avonds tot 9 uur, wat soms ook best irritant is, zeker omdat het ook vaak nogal slechte Wi-Fi is... het eten is hier scherper dan in Thailand wat ik niet zo fijn vind. De douche is warm, maar nog zo koud dat je het net niet lekker warm krijgt als je onder de douche staat, er is geen wasserij in de buurt dus je moet het met de hand wassen (ughh wat ben ik toch eigenlijk verwend) en ik wordt lek geprikt door muggen of door kleine miertjes die echt overal zitten, dus ik word helemaal gestoord van alle jeuk over mijn hele lichaam. Maar de andere vrijwilligers zijn hier wel heel erg leuk, Jackie (uit Thailand) is er weer en wij en een Chinees meisje, Cobie, doen veel samen. Cobie is heel spontaan en zegt echt alles wat ze denkt waardoor het altijd super grappig is met haar! Ik ga ook veel om net Anna (ook een Chinees meisjes, heel lief en behulpzaam), Emilia (een Duits meisje ook heel aardig), Steven (een Chinese jongen die heel rustig is maar wel heel betrokken)

Ik deed deze week het pre-school project en het village-children project, allebei een lesgeef project, en dat was mijn eerste verkeerde beslissing. oh nee dat was het nemen van een of andere groente snack afgelopen zondag van Colombo naar Kandy toe (oh ja ik zit nu dus in Kandy) die heel erg smerig was en waar ik bijna van over mijn nek ging. Anyway mijn project deze week was dus niet zo'n succes. Maandag was mijn eerste dag ik werd naar de school (voor 3-5 jarige kinderen die daar al een heleboel leren zoals Engels, nummers, ABC, vormen, planten en algemene kennis over Sri lanka.. Echt ik voelde me soms behoorlijk dom naast die kinderen zeker toen het ging over wat voor boom het was (een eik) en zij het wisten en ik het niet) gebracht, ik moest met het schoolhoofd praten wat nogal zenuwslopend was, de man was echt een typisch lief voor de kinderen maar toch mega streng en boos als je het niet goed doet figuur. Daarna kreeg ik van mijn mannelijke coördinator te horen dat ik Engels les kon gaan geven, ze bijvoorbeeld het ABC, cijfers en vormen kon leren en dat de lerassen me zouden helpen. Toen ging die weg... juist ja, ik heb geen lesgeef ervaring en had dus echt geen idee wat ik moest doen, ik voelde me de hele dag awkward en voor schut staan des te meer omdat de lerassen niet goed Engels konden en ik niet met ze kon praten. Een vrouwelijke coördinator die me om 12 uur ophaalde zij dat ik een lesrooster moest maken voor de van de week maar dat we dat dinsdag ochtend voor de school begon zouden doen. Dinsdag werd ik weer door de mannelijke coördinator weg gebracht en was er eigenlijk van mij verwacht dat ik al een lesrooster had gemaakt, heel verwarrend, dus ik had weer niks voorbereid en stond weer heel awkward voor de klas de lerares te helpen or soms zelf iets aan de kinderen voor te doen of te leren. De mannelijke coördinator bleef wel de hele tijd die dag en probeerde ook zoveel mogelijk uit te leggen wat er gedaan werd of gezegd, wat heel erg fijn was want dat was ook een beetje een probleem ik kon totaal niet met die kinderen praten en had vaak totaal geen idee wat ze doen moesten omdat ik niemand verstond en de lerares ook niet altijd zei wat ze moesten doen. Mijn coördinator vertelde me die dag een beetje waar ik aan moest denken als ik een lesrooster moest maken en in mijn vrije tijd ben ik die dag bezig geweest met Engelse kinderliedjes opzoeken, kleurplaten maken en vouwwerkjes leren. Woensdag ging de vrouwelijke coördinator weer mee (zooo verwarrend) en lieten we mijn lesplan aan de directeur zien, een aantal dingen waren niet goed sommige wel en die moest ik maar gaan doen. Het lesgeven ging iets beter de rest van de week maar was nog steeds heel erg lastig. Oh er waren trouwens twee klassen, de seniors (4-5 jaar) en de juniors (3-4 jaar) en ik had elke klas elke dag, eentje voor de pauze, een erna. Het pre-school project duurde tot 12 uur, dan had ik pauze tot half 3 en had ik het village-children project. Wat er eigenlijk op neer kwam dat ik drie (en de laatste dag 4) meisjes, 1 van 12, 1 van 5 en 2 van 6) engels les moest geven en het oudste meisjes Duits. Dat was ook nog best lastig maar minder lastig dan de pre-school. Ik vond mijn project niet echt leuk, ik werd er heel onzeker van, had geen idee wat ik moest doen en voelde me niet echt nuttig of nodig.

Donderdag had ik gelukkig vrij (genomen) want woensdag ging ik met een aantal meiden (die ik niet echt kende) naar Adams peek, een hoge berg die je 's nacht beklimt door heel veel trappen op te lopen naar een tempel op de top om de zonsopgang te zien. We zouden woensdagavond om 10 uur vertrekken en Cobie, Jackie, Steven en Emilia gingen in Cobies kamer (want alcohol is eigenlijk verboden in ons huis) wat drinken. Cobie zei ja je mag ook wel komen maar je moet zo weg naar Adams peek maar ik zei dat ik wel even wat kon drinken. Dat was dus weer niet zo'n heel goed idee.. Ik was namelijk om 10 uur een beetje aangeschoten (ik weet het, helemaal niet goed maar het was gewoon gezellig) en moest toen in de auto op een nogal bochtige weg naar Adams peek. Ik werd er echt heel erg misselijk en draaierig van, was super moe maar kon niet slapen want als ik mijn ogen dicht deed werd ik nog meer misselijk en nog draaieriger. Ik bedacht me op dat moment, terwijl abba nogal hard aanstond in de taxi, dat het toch niet zo'n slim idee was geweest dat ik ging drinken. Ik hoopte dat niemand door had (vooral de taxichauffeur niet) dat ik niet helemaal helder was maar het laten vallen van mijn waterfles (ik zat trouwens voorin) en die niet meer kunnen vinden waardoor de taxichauffeur hem maar gaf en het laten vallen van de dop van mijn fles naast mijn stoel waardoor de taxichauffeur stopte, omdat ik er niet bij kon, ik de deur opdeed de dop uit de auto liet vallen en uit de auto moest stappen om de dop te pakken (wat echt voelde alsof ik droomde) werkte daar niet helemaal aan bij. Op een gegeven moment was ik zo moe dat ik wel in slaap ben gevallen. We begonnen onze route onder aan de berg, een van de meisjes (we waren met 6) haakte in het begin af omdat ze ziek was. Ik voelde me om eerlijk te zijn ook nog niet echt heel lekker (ik kon nog recht lopen hoor, ik heb mezelf maar even getest door over een randje te lopen) en de trappen oplopen was daardoor extra vermoeiend. Ik vond mezelf nogal een stomme koe dat ik was gaan drinken en hoopte dat ik de top zou halen, ik had zo het gevoel dat de anderen zo snel liepen, maar misschien lag dat aan mij. Na een tijdje voelde ik me gelukkig beter of nou ja beter, ik was niet echt aangeschoten meer maar daar hield het ook op, mijn benen deden zeer, ik had dorst en zweette me kapot. De berg opgaan was echt mega vermoeiend, het ware alleen maar trappen en je benen gingen heel erg zeer doen. Halverwege kreeg ik wel een soort van ritme waardoor het wat makkelijker werd. Eenmaal de top bereikt moesten we nog 1-1,5 uur wachten voor de zonsopgang. Die viel een beetje tegen want het was redelijk bewolkt, al gaf dat ook wel weer een mooi gezicht. Het was er echt super koud en na een tijdje had ik er genoeg van en wilde weer naar beneden maar moest wachten op de anderen. De terugtocht was nog erger, ik had er geen zin meer in, mijn benen gingen weer zeer doen en het leek nog langer te duren dan de weg omhoog. Ik vond Adams peek tegen vallen. Het uitzicht was wel redelijk mooi maar niet adembenemend, en de weg omhoog/omlaag stond vol met oude krotten waar mensen eten of andere troep verkochten, ook lag de weg bezaaid met afval. Alleen de weg omhoog was gaaf omdat dat echt een uitdaging was en de taxi rit terug omdat we langs super mooie theeplantages reden! Om lunchtijd kwamen we donderdag weer terug en de rest van de dag heb ik niet zoveel gedaan.

Vrijdag na de projecten zijn Cobie, Jackie en ik naar het winkelcentrum gegaan wat echt super gezellig was en vandaag ben ik met Henning, Anna en Nancy naar een olifanten weeshuis geweest wat ook heel erg gaaf was maar er waren helaas niet hele kleine olifanten. En ik heb daar weer een hele niet goede beslissing genomen door daar niet naar de wc te gaan, terwijl ik eigenlijk wel moest, en het toen bijna in mijn broek deed op de terugweg, ook al kwam dat ook wel een beetje door dat we er twee keer zo lang over deden dan de heenweg vanwege het slechte verkeer.

Nu zul je je onderhand misschien wel afvragen waarom er 'huwelijksaanzoeken' in mijn titel staat. Dat heeft te maken met een aantal gebeurtenissen deze week. Het begon op zondag al, ik was heel vrolijk en zelfverzekerd (waar ik zelf nogal verbaasd over was) op het vliegveld in Bangkok en daarna in Colombo aan het rondlopen en kwam bij 'immigration' aan, daar zat een man achter de balie die ik mijn paspoort gaf en die vervolgens vroeg wat ik ging doen en eigenlijk een praatje ging maken (wat me eigenlijk al een beetje verbaasde, normaal zijn ze chagrijniger) toen hij op het laatst ineens zei 'hier heb je mijn nummer, als je dan iets hebt kun je mij bellen ' terwijl hij me een kaartje overhandigde. Heel aardig maar ik vroeg me af of het nou echt voor noodsituaties was of dat het gewoon een poging was om te flirten. Anyway ik moest er nogal om lachen en liep met een big smile naar de bagage rot ik me realiseerde dat ik misschien op het verkeerde vliegveld stond.

Afgelopen dinsdag ging ik, in mijn eentje, naar de winkel zo ongeveer aan de overkant van de straat. Een beetje geschrokken van de prijs (420 rupees, het lijkt veel maar valt eigenlijk heel erg mee, voor een paar boodschappen) liep ik de winkel uit waar een jongen stond die vroeg hoe het ging. We maakten even een praatje en vroeg waar ik heen ging en dat hij me kon brengen. Ik antwoorden heel beleefd dat dat niet nodig was 'it's just across the street' en zei dat ik maar moest gaan. Ik liep weg maar miste mijn afslag doordat ik die niet zag door alle verkeer en moest een stukje terug lopen, hoor ik uit het verkeer die jongen: 'Rianna (ja ze zeggen hier allemaal rianna in plaats van met een e, kennelijk is dat te moeilijk en ik heb de hoop maar opgegeven dat ze Rianne gaan zeggen) where are you going?!' Ah well awkward XD

Gister, vrijdag dus, ging ik naar het winkelcentrum, maar ik moest daar in mijn eentje heen vanaf het huis want Jackie en Cobie gingen vanaf hun project. Ik ging met de tuktuk en maakte een praatje met de tuktukchauffeur een man van 32 waarvan ik de naam vergeten ben. Het was best gezellig en op een gegeven moment zegt ie: you're really beautiful. Oh ehh okeej wat moet ik daar nou weer op antwoorden. Dankje dan maar. Later vroeg die of ik ergens wat wou drinken maar ik zei dat ik met vrienden had afgesproken dus dat dat niet ging. We stopten bij het winkelcentrum, het regende onderhand pijpenstelen, en hij strekte zijn hand uit alsof hij mijn hand wou schudden dus ik gaf hem maar een hand, maar hij hield hem vast (ehheeh ongemakkelijk!!!) en zei: you're really beautiful en iets als I love you, waarna hij me een zoen op mijn hand gaf (oei oei oei nog ongemakkelijker!!!!!) Ik stapte daarna maar snel de tuktuk uit en liep lachend het winkelcentrum in. Jackie en Cobie moesten ongelooflijk lachen toen ik al die verhalen vertelde in het winkelcentrum en stelden voor dat ik hier maar moest gaan wonen. Niet veel later stonden we op de roltrap naar beneden en een jonge bewaker stond een paar treden voor ons samen met een andere bewaker, hij keek even dus ik lachte naar hem. Daarna bleef ik de hele tijd omkijken waar Cobie, Jackie en ik heel erg hard om moesten lachen. We liepen een supermarkt in, stonden bij een theeschap te kijken toen ineens die bewakers voor onze neus stonden (ze hadden ons dus de supermarkt ingevolgd) en die een van hen vroeg hoe ik heette waarna hij mijn nummer vroeg, ik zei maar dat mijn nummer hier niet werkte en dat ik maar voor een paar dagen hier was (wat eigenlijk niet waar was :/) We liepen verder de winkel in en toen stond ie een tijdje later ineens weer naast ons en vroeg ie of ik Facebook had, ik zei ja en gaf hem, een beetje ongemakkelijk, mijn Facebook. Hij vroeg of zaterdag wat wou drinken maar ik zei dat ik een tijd had omdat ik ergens naar toe ging (wat deze keer wel waar was want ik ging naar het olifanten weeshuis). Toen vroeg hij wanneer ik vertrok, ik herinnerde dat ik had gezegd dat ik maar en paar dagen bleef wat betekende dat ik weer moest liegen (:S), dus ik zei zondag wat gelijk betekende dat ik geen tijd had om hem nog een keer te zien. Hij zei iets als dat hij buiten de supermarkt zou wachten ofzo en liep geloof ik een klein beetje teleurgesteld weg. Jackie, Cobie en ik gingen toen naar het postkantoor en het bleek dat de bewakers ons via een verdieping boven ons volgden (er zaten hier en daar van die doorkijk gaten in het plafond). Daarna gingen we naar buiten, het regende heel hard, en de bewakers volgden ons weer! Hij ging weer tegen me praten maar ik kon hem niet echt verstaan en het begon irritant te worden dus Cobie zei dat we moesten gaan en geen tijd hadden en we liepen weg. Ik durf nu alleen niet meer naar het winkelcentrum omdat ik gezegd heb dat in zondag vertrek dus ja als ik er dan ineens nog wel ben ik dat een beetje gek. (En dat is dus waarom je niet moet liegen, boontje komt om zijn loontje zullen we maar zeggen)

Dat waren dus al mijn rare belevenissen van deze week.

Liefs, Rianne

Fietsen, vallen en Bangkok

Hoi hoi,

Ik zit nog steeds op het vliegveld maar intussen hoef ik nog maar een half uur te wachten voor ik kan instappen. Er is sinds dinsdag super veel gebeurd dus misschien knip ik mijn verhaal wel weer in tweeën als het te lang wordt. (Nou ja ik kan niet meer knippen want mijn pleisterschaar zat nog in mijn first aid kit die in mijn tas zit en die hebben ze bij de douane afgepakt, heel gemeen, duts dat wordt maar iets als scheuren dan)

Maar goed ik kwam erachter dat ik helemaal vergeten ben te vertellen wat ik deze week voor project doe en dat ik gewoon vrolijk ben gaan vertellen wat ik dinsdag heb gedaan.. maar ik doe (of eigenlijk deed want mij project is al weer over anders zat ik niet hier op het vliegveld) een bicycle tour deze week want inhield dat ik elke dag een route van 20 km moest fietsen. Maandag ben ik vertrokken naar Wang Nam Khiao (de plaats met al die mieren in mijn badkamer) dit keer zat ik in kamer 6 en ik dacht dat er geen mieren zat tot ik ging douchen er en langs de muur van het doucheputje naar de wc toe een hele strook mieren liep, ik voelde me gelijk weer helemaal thuis :) ik deed dit project in mijn eentje, eerst zou Julian ook meegaan maar die kon dus niet tegen de warmte en ging naar huis, zat in daar met Mie (mijn begeleider net als in the forestry conservation week) en twee andere Thaise vrouwen. Op het reizen na hebben we maandag niks meer gedaan. Dinsdag was dis mijn eerste dag fietsen maar daar weten jullie al alles van. Woensdag moesten we eerst 60 km met de auto voor ik kon gaan fietsen, ik begon bij de Toscana Valley (ze hebben serieus een klein Toscana na gebouwd als resort ofzo) en elke 5 km zou ik pauze hebben. Het fietsen die dag viel mee, het was minder zwaar (vanwege een vlakkere route) en de 5 km waren echt super snel voorbij dus ik vroeg me af of het wel echt 5 km was. Na Mie's 15 km stopten we om eten te halen dat we bij de waterbron (dat was het eindpunt) zouden eten en daar bleek dat ik niet nog 5 km moest fietsen maar nog 10 wat een beetje een teleurstelling was want ik was toch al best moe. Ik had die dag besloten wat rustiger te fietsen en wat meer op de omgeving te letten en het viel me op dat het daar eigenlijk best wel heel erg mooi was, tijdens de forestry conservation had ik dat helemaal niet gezien. De waterbron was ook heel erg mooi en het wat lekker om daar even rustig te zitten eten. Mie zei toen, dacht ik, dat we een uur moesten rijden en dan naar een bazaar gingen, maar ik kon hem niet zo goed verstaan want hij spreekt Thenglish (thais Engels) en dat is soms (of eigenlijk best vaak) lastig te begrijpen. We reden een uur en kwamen bij een huis aan, ik dacht dat we even een pauze hadden want er was geen bazaar te bekennen maar het bleek dat ik ineens een Thaise massage had. Ook helemaal goed maar hoe ik dan bazaar verstaan heb. De massage was heel erg lekker en rustgevend! Om half 5 waren we weer thuis en ging het heel erg hard regenen en als het regent, zo bleek, zat het hele dorp zonder elektriciteit.. en we hadden nog meer mazzel want de waterpomp (ik dacht van het hele dorp) was ook stuk dus hadden we ook geen water! Maar Mie zetten emmers in de regen en toen moest ik me 's avonds bij het licht van een zaklamp met regenwater douchen, echt hilarisch maar een normale douche is wel wat praktischer (en warmer). Ik kwam er toen ook achter dat ik mijn schouders gigantisch had verbrand (ik had die dag een keer een hemdje aan) dus ja toen had ik die whitening douchegel toch niet meer nodig om mijn t-shirt bruin bij te kleuren.

Donderdag was de waterpomp nog steeds stuk en Mie belde om 9 uur dat hij moest helpen de waterpomp maken dus dat we die ochtend niet konden fietsen en dat misschien 's middags zouden doen. Ik heb de hele dag maar lekker rustig aan gedaan en om 4 uur gingen we inderdaad fietsen, een route van 10 km en deze keer ging ook Mie fietsen! De route was weer wat heuvelachtiger maar wel heel mooi en leuk om te doen (het waren wat meer zandweggetjes). Het was ook niet zo warm meer wat ook wel scheelde. Het was vermoeiend maar ik vond het wel goed te doen en ik was beter in fietsen dan Mie, hij stapte bijvoorbeeld bij heel veel heuvels af om met de fiets aan de hand te gaan lopen, terwijl ik dan gewoon fietste, en dat vond ik eigenlijk best wel leuk en stiekem was ik best wel heel erg trots dat ik beter kon fietsen dan hij. Toen we terug kwamen kwam ik erachter dat alleen de waterpomp van ons huis stuk was (ik vond het al zo gek dat Mie moest helpen met het reparen van de waterpomp van het dorp) en Mie stelde voor om wilde koeien te gaan bekijken en daar ook te gaan douchen (ze hadden douches), dat hebben we gedaan en we kwamen weer helemaal fris voor het avondeten thuis. Daar hoorde ik dat we de volgende dag naar Bangkok gingen en dat we al om 4:15 (in de morgen!) Zouden vertrekken!

Het vroeg opstaan vrijdag viel mee en we moesten eerst 20 minuten rijden naar de plaats waar we op de bus naar Bangkok zouden stappen. het was nog donker en er waren super veel sterren te zien wat echt heel heel heel erg mooi was, ik zag zelfs een vallende ster! Bij de busplaats aangekomen bleek dat we onze bus gemist hadden en dat we 2 uur moesten wachten op de volgende bus. De bus rit duurde zelf ook iets van 4 uur en om 12 uur kwamen we in Bangkok aan, we pakten een taxi naar het hotel en ik hoorde dat Mie me naar de fietstocht in Bangkok zou brengen en dan weer naar Wang Nam Khiao zou gaan, dus dat ik na de fietstocht al alleen was. Dat had ik even niet zien aankomen en ik schrok er best wel van. Aan de fietstocht deden 5 anderen mee: Ellie en Jan uit Venlo, Ciska uit Exlo (mam ze zei dat ze een Janny van der Vinne kent kan dat?), Tris (kort voor Patrice) uit the States en Chris uit Duitsland. Ze waren allemaal boven de 30 en ik voelde me een beetje ongemakkelijk in het begin. Maar ze waren allemaal heel aardig dus dat ging snel over. We hadden een Thaise gids, Emm, die voor de verandering een keer goed Engels sprak. We hadden dit keer fietsen die wel lekker zaten en we fietsten op een langzaam tempo door Bangkok. Gelijk in het begin moest ik natuurlijk weer presenteren dat ik niet kon fietsen door (denk ik) te hard te remmen half over de kop te vliegen en op de straat te belanden waarna de hele groep 5 minuten lang bleef vragen of het ging terwijl er, op een schaafplek op mijn knie na, toch echt niks aan de hand was. Ik werd er denk ik maar even op gewezen dat ik niet te trots moest zijn over mijn fietsprestaties, want ja dat staat gewoon (letterlijk) in de bijbel: ^^ (hiermee wil ik echt niemand beledigen, mijn excuses alvast)

Spreuken 16:

18 Trots komt vóór de ondergang,

en hoogmoed komt vóór de val.

De rest van de fietstocht ging gelukkig zonder ongelukken. We reden door slums en smalle steegjes, staken een rivier over (met de boot) naar 'de jungle van Bangkok', hebben daar in een park de vissen gevoerd en gingen vervolgens zelf eten, gingen naar een tempel waar ik (dat zei Emm) nogal populair was bij de lokale kinderen en tenslotte staken we de rivier weer over en reden langs een oude boxschool. Het was heel erg leuk om zo door Bangkok te fietsen! Ik was heel blij toen ik erachter kwam dat de mensen van de fietstocht voor ons een taxi regelden en ik dat gelukkig niet zelf hoefde te doen. Ciska bleek een straat verderop in een hostel te slapen en we namen dan ook maar dezelfde taxi, het was heel gezellig met haar en omdat wel allebei geen plannen hadden die avond gingen we maar samen eten. Het bleek dat ik bij een heel toeristische, vol met souvenir kraampjes, restaurants en bars, straat sliep wat super gezellig was! Ciska en ik hebben de hele avond daar rondgeslenterd en ergens wezen eten, ik had schnitzel (wat heel erg lekker was). Zaterdag gingen we eerst ergens wat drinken en daarna gingen we naar de beroemdste tempel in Bangkok en het paleis van de koning. De tempel en het paleis waren echt heel erg mooi maar het was er echt mega druk, het zag er echt zwart van de mensen en bijna allemaal waren ze Aziaat (ik verwachte eigenlijk westerse mensen daar te zien, maar de Chinezen en Japanners kwamen echt met horden te gelijk), met als gevolg dat Ciska en ik een attractie op zich werden en met heel veel mensen op de foto moesten, haha. Daarna zijn we nog even ergens wat wezen eten en drinken en toen hebben we afscheid genomen.

Ik heb de rest van de middag nog wanhopig gezocht naar souvenirs voor mijn vader en opa en oma en naar een steeg waar ik de vorige avond was geweest en die tussen de twee straten liep die dus zo toeristisch waren, ik heb beide straten 2 keer doorgelopen om vervolgens niks te kopen in de steeg (die ik eindelijk gevonden had maar in de eerste straat waar ik was, leven is vermoeiend. Daarna heb ik een taxi gepakt naar het hotel dat ik zelf had geboekt. Ik kwam daar aan en het bleek echt een super fancy hotel te zijn (dat had ik helemaal niet door tijdens het boeken ik vind het juist goedkoop) en mijn kamer was echt super chill!! Ik stond daar echt met een mega grote smile rond te kijken en voelde me de koning te rijk (ik had dan ook de Kingssweet (of hoe je dat ook schrijft) De rest van de avond heb ik van mijn kamer genoten en vanochtend ben ik om 5:40 met de pendeldienst naar het vliegveld gegaan (ook al heel luxe, en al die mensen helpen je allemaal, tillen je bagage, houden deuren voor je open.. ik heb meteen maar besloten dat ik later rijk word en altijd in luxe hotels kan slapen!) Inmiddels zit ik in het vliegtuig op weg naar Sri Lanka! Spannnuuundd!!!

Liefs, Rianne

P.s. dit heb ik zondag geschreven, zondag vloog ik dus naar Sri Lanka en inmiddels ben ik dus al 4 dagen in Sri Lanka.

Hilltibe the end

Hallo allemaal,

Ik zit nu op het vliegveld in Bangkok en moet nog 2 uur wachten voor mijn vliegtuig vertrekt, genoeg tijd om mijn blog weer is te updaten.. en aangezien ik nog steeds van de week hiervoor het laatste deel moet vertellen is dat ook wel nodig!

Donderdag 28 april hadden we dus die vermoeiende trekking gehad en bleven we kamperen op een grasveld. Vrijdagochtend moesten we alles inpakken en hadden we een super lekker ontbijt (bruin brood met Nutella en banaan <3). Na het ontbijt zouden we bij een soort resort gaan zwemmen maar het zwembad was dicht tot 12 uur en ter vervanging kregen we daar maar een half uurtje om gebruik te maken van de Wi-Fi (die het overigens niet meer zo goed deed toen 10 mensen tegelijk er gebruik van gingen maken en ook noch foto's en muziek gingen downloaden). Na het halfuur gingen we naar een markt waar we ingrediënten moesten kopen want we hadden die dag culturele Exchange wat betekende dat elk land een typisch eigen gerecht moest koken en een dans of iets dergelijks moest gaan opvoeren voor de lokale Akha mensen die op hun beurt dat ook zouden doen. Ik was gelukkig niet de enige Nederlander, er was nog een meisje uit Maastricht; Nienke, en we hadden besloten om hutspot te maken. Terug van de markt hadden we de tijd om te douchen en daarna gingen we aan de slag met koken. Hutspot is gelukkig niet zo moeilijk te maken maar het duurde ongelooflijk lang! We hebben serieus de hele middag (tot 5 uur) in de keuken gestaan omdat we heel lang moesten wachten tot het water kookte en toen tot alles goed gekookt was. Ondertussen met een 22 jarige Akha jongen gepraat die naar Nederland wilde en zich een hoedje schrok toen hij hoorde hoeveel dat voor hem zou kosten en zich oprecht verbaasde over het enorm grootte huis waarin ik woonde en ik toch wel heel veel ruimte over zou moeten hebben (Ik kan u allen meedelen dat we maar in een normaal ruitjes huis wonen en we vaak nog klagen over dat we een groter huis nodig hebben omdat niks past, maar ik daar nu toch iets anders over na ben gaan denken want ja die jongen had toch eigenlijkook wel een beetje gelijk). Om 5 uur zouden een aantal lokale Akha mensen komen maar net opdat moment begon het half te gaan stormen; het waaide en tegen de heel erg hard, en de Akha mensen zouden niet komen als het stormde. Gelukkig heeft Tho ze met de auto gehaald en ook het feest doorgaan!

Het begon met een soort afscheidsritueel, er waren 6 Akha mensen die op krukjes in een kringetje rond een laag tafeltje zaten. Wij moesten van oud naar jong gaan zitten (ik was zowaar de vierde in de rij en was 2 dagen ouder dan Niklas, wat hij niet zo leuk vond en die dus op 25 december jarig was. Een voor een werden we naar voren geroepen, de oudste als eerste, en moesten ook op een krukje in de kring gaan zitten. Je moest je handen open over elkaar leggen en dan kreeg je een stukje hard gekookt ei wat je moest eten daarna kreeg je een shotje whiskey of wodka (ik ben even vergeten welke het ook alweer was) en thee, die twee zijn de heilige dranken, vervolgens kreeg je van alle zes de personen een rood wit groen touwtje ik je arm geknoopt en kreeg je een heel, ongepeld, hard gekookt ei. Dat ei stelde je ziel voor (dus je moest er heel voorzichtig mee zijn) en dat moest je op eten als je uit het dorp was want dat zou dan geluk brengen. Na de hele ceremonie deden de Akha (ze hadden trouwens allemaal traditionele kleding aan) dansen en zingen waarbij we natuurlijk mee moesten doen. Vervolgens moest ieder land zijn eigen performance houden, waar nietmand echt veel zin in had. Jackie (Duitsland) en Lena (Oostenrijk) deden een walz, daarna gingen Nienke en ik, we hadden geen idee wat een typisch Nederlands dans was dus hadden we maar besloten Marco Borsato met dromen zijn bedrog te gaan zingen. Ik was super zenuwachtig en ik geloof dat het nergens naar klonk, ik kan best zingen maar niet als iedereen kijkt. De rest van de mensen had niet echt iets voorbereid maar besloot ter plekke maar de macarena te gaan doen (waarbij wel, als vrijwilligers, allemaal maar mee deden). Na al deze vervelende dansverplichtingen gingen we eten maar ook dat moest met een soort ceremonie gebeuren. De Akha mensen gingen weer in hun kring zitten waarna elk land vervolgens een beetje van hun gerecht aan hun moest geven nadat de personen zich hadden voorgesteld, hadden gezegd waar ze vandaan kwamen en wat voor gerecht je had gemaakt. Als presenterend persoon moest je eerst zelf een hap nemen van gerecht waarna de Anja mensen het gingen proberen, voor het geval dat je je eten vergiftigd had. Na dat elk land was geweest konden we eten, het was allemaal heel erg lekker en de hutspot viel bij iedereen heel erg in de smaak!

'S avonds gingen we weer weerwolven (mevrouw de Leeuw Weerwolven is een spelletje dat internationaal bekend is) en in een ronde was ik cupido en ik koppelde Jackie en Maya aan elkaar maar wat bleek Jackie en Maya waren ook de weerwolven wat echt super grappig was!

Zaterdag moesten we onze tassen inpakken en zouden we 's avonds met de bus vertrekken. 'S ochtends gingen we naar een waterval, maar eerst hadden we allemaal ons ei opgegeten behalve Alistair want hij houdt niet van ei, we moesten daarvoor eerst 1 km door een soort jungle lopen, wat, zowel de waterval als de jungle, echt super mooi was! We hebben daar ook een tijdje gezwommen, ook onder de waterval, maar het water was wel best wel koud. Toen we terug waren bij de truck en we ons konden omkleden bij een toilet daar kwam Alistair er achter dat hij zijn boxer vergeten was bij de waterval en toen moest ie de rest van de dag met alleen een broek, zonder ondergoed, lopen waar hij een beetje ongemakkelijk van werd. Het zit hem ook allemaal niet mee, maar ja dat krijg je er van als je je ei niet eet... Na de waterval gingen we naar de white temple, qua stijl wat anders dan andere tempels maar ik vond hem daarom mooier! Daarna hadden we lunch (wat ik een keer echt lekker vond!!) en gingen we naar the Black house, een museum. Om 6 uur werden we op de bus gezet en om 4 uur kwamen we weer aan in Singburi. Nou ja niet allemaal want Lena, Maya en Sarah gingen zelf reizen en Jackie en Alistair gingen naar Bangkok; Jackie omdat ze naar Sri Lanka ging en Alistair omdat hij naar Singapore ging.

Zondag heb ik de hele dag een beetje in mijn eentje in the twin house rondgehangen omdat mijn vrienden allemaal weg waren... gelukkig kon ik nog wel skypen met mijn ouders :)

Liefs,

Rianne

Zweten, bloemen en fietsen (niet in die volgorde), dagboek stijl

Hoi hoi,

Ik dacht dat ik kon fietsen maar ik heb mezelf behoorlijk overschat en ik hen even over het hoods gezien dat Thailand niet als Nederland plat is. Ik heb een knalrood hoofd (papa en mama weet je nog die keer toen ik flauw viel? Zo rood is mijn hoofd nu dus en zo voel ik me misschien ook wel een beetje zo, zoals ik toen net wakker was) ik heb het super warm en zweet me dus kapot (werkelijk waar het zweet loopt echt in straaltjes over mijn gezicht) ik ben kapot misselijk en maximaal nog maar 30 minuten aan het fietsen. De fiets die ik heb is super stom, het is een mountainbike maar ik vind het stuur te ver naar voren zitten en hij trapt heel vervelend, als ik geen vaart heb trapt ie nogal zwaar en als ik wel vaart heb kan ik niet trappen want dan, hoe zeg je dat, trapt het alsof je ketting eraf is en je kan pas weer een beetje normaal trappen als je bijna omvalt. Ik moet 20 km fietsen maar dat ga ik echt nooit halen en een overhangende tak heeft mijn arm geschaafd. Ik fiets achter Mie, mijn begeleider, aan die in de auto zit. En daarbij komt ook nog is bij dat ik 50 euro (ehh sorry baht natuurlijk) heb betaald voor een bloementuin waar geen bloemen staan, 't zal wel weer aan mij liggen dat ik verwacht bloemen tegen te komen. Nee grapje ze zijn aan het tuinieren hier en er waren gewoon niet zoveel bloemen meer alleen een aantal rozen, ik vond het wel even lekker om rustig alleen te zitten en op adem te komen plus ze draaien hier wel rustgevende muziek. En ik heb een coupon om eten of drinken te kopen! Whoop whoop lets get food in a flower garden!

Okee ik heb toch iets te snel geoordeeld, er was toch nog iets meer te zien dan alleen rozen, het was eigenlijk nog best mooi en ik heb er toch nog best een tijdje rondgelopen. En aan het eind weer warme chocolademelk gehaald alleen deze keer was die niet zo lekker want er zat geen suiker in.. baluuun.. Mie stelde voor om pas later weer te gaan fietsen (als ik hem goed begrepen heb, want ja thaisengels is niet altijd goed te verstaan) en nu eerst te eten en dan weer naar "huis" te gaan. Ik ben vanaf de bloementuin nog weer terug gefietst naar het begin punt, Mie vroeg of ik dat nog wou doen en ik zei natuurlijk gelijk ja want ja berg op en berg af fietsen die morgen was me zo goed bevallen :p nee mijn 'ik mag niet falen' persoon was weer even aan het woord.. dus ja na de eerste meter had ik al gelijk weer hoofdpijn, zere benen en een hele hoop spijt van mijn besluit maar ja Mie was al in de auto een eind verderop aan het rijden. Trouwens berg af is niet zo heel erg, ik kan dan dus niet echt trappen (#rustpauze) en ik ga vaak nog steeds harder dan ik ooit heb gefietst. We aten bij een restaurant en daar hadden ze ook een klein winkeltje. Ik kocht er shampoo en douchegel, de mijne waren namelijk bijna op en ik heb net even een heel interessant artikel gelezen over het verschil tussen shampoo en douchegel want ja dat moet ik toch wel goed vermelden. Toen ik een halve minuut later voor de winkel aan het eten was en ik mijn douchegel nog eens goed bekeek bleek dat ik "witter' (als in blanker) makende douchegel had gekocht, heel handig weer want dat is precies wat ik worden in Thailand blank! Ach ja een opvallende Engelse tekst, beautiful whitening shower cream, op de fles vertalen is ook behoorlijk lastig. Maar misschien komt het nu toch van pas want ik ben redelijk verbrand en ben nu t-shirt bruin, heeeel mooi XD, kan ik dat weer een beetje bijwerken haha.

Net wakker van mijn "powernap" en ik snap echt niet waarom men het een powernap noemt en waarom zoveel andere mensen het doen, dit was de eerste keer hier in Thailand dat ik dacht: ik ben kapot moe laat ik even gaan slapen voor we naar de markt gaan en ik word echt wakker alsof ik een hangover heb (niet dat ik ooit een hangover heb gehad maar ik beeld me maar even in dat dat zo voelt). Alhoewel na een warme douche gaat het nu wel wat beter..

'S avonds is het hier eigenlijk best wel saai, ik lig in bed een beetje op mijn mobiel te hangen en naar muziek te luisteren. In de woonkamer zitten vind ik ook nog echt leuk, ik zit er in mijn eentje en vanaf half 7 's avonds is het al donker... De markt vanmiddag was wel leuk! Ik had 30 minuten de tijd en heb wat rond geslenterd op zoek naar leuke t-shirts, ik zag wel wat leuke maar was niet helemaal overtuigd. Ik was al een keer eerder naar deze markt geweest maar dat was samen met Alistair en Henning nu was ik alleen en dat was toch anders. Ik had het gevoel dat meer mensen naar me keken, ik liep daar geloof ik als enige buitenlander rond, en dat dat met de jongens erbij dat minder gebeurde. Maar jullie hoeven allemaal nu niet in de stress te schieten, het was allemaal heel veilig en ik voelde me ook totaal niet ongemakkelijk (nou ja alleen toen ik vroeg hoe duur een t-shirt was en ik die uiteindelijk toch niet wou en dat nog moeilijk uit te leggen was), ik heb ook even een praatje gemaakt met een man en een vrouw die horloges verkochten en die vrouw (zij kon als enige Engels) zei dat die man zei dat ik mooi was haha super lief!

Mie zei dat we morgen eerst 60 km moeten rijden voor ik mijn route ga fietsen.. ben ik even blij dat ik vandaag al bij de 7/11 cake en bananen heb gekocht ^^

Liefs, Rianne

Hilltribe part 4

Hoi hoi,

Ik ben van plan vorige week in drie delen te vertellen en dit is dan dus deel 4, nee grapje deel 2 natuurlijk... maar voor ik ga beginnen wil ik eerst even iets rechtzetten. Ik was namelijk zondagavond aan het skypen met mijn familie (want ja je hebt zo af en toe ook de vervelende verplichting die mensen nog even te moeten zien) en ik hoorde van hen dat ik jullie een bepaalde indruk heb gegeven, nu was ik mij daar totaal niet van bewust maar het lijkt me toch een goed idee om dat even op te helderen. Ik hoorde namelijk dat veel mensen dachten dat Alistair en ik iets hebben of in ieder geval dat ik hem leuk vind. Nu kan ik wel zeggen dat hij een hele lieve, grappige jongen is maar ik vind hem echt niet leuk! Het is alleen zo dat de arme jongen nou eenmaal een beetje onhandig is zo nu en dan en ik dat dan grappig vind om te vertellen. Werkelijk waar hij heeft echt altijd wel iets: bij de olifanten krijgt hij een hele diepe pijnlijke blaar en de week erna krijgt hij er nog twee bij die de hele tijd blijven bloeden, hij stapt met zijn voet op een prikkend insect, krijgt blaren op zijn voeten van de trekking, vergeet zijn mobiel in de bus en laat zijn boxer ook nog eens bij de waterval liggen (oh daar kom ik in mijn volgende blog op terug). En daar komt bij dat ik en Alistair op de een of andere manier elke week tot nu toe hetzelfde project hadden en we dus vier weken lang samen waren. Maar we hebben dus echt niks, hij heeft trouwens ook al een vriendin in Thailand gekregen: Jackie (ja de Jackie die ook naar Sri Lanka gaat) Congrats guys!! Heeft die arme jongen toch nog een beetje geluk gehad in Thailand.

Maar terug op de hilltribe week want dat is toch waar jullie hier voor zijn gekomen, neem ik aan (zo niet dan hoor ik het wel en schrijf wel verder over Alistair of iets anders)

Woensdag hadden we homestay, wat inhoud dat je de hele dag bij lokale mensen eet, werkt en slaapt. Nadat we 's ochtends chocolade pannenkoeken (die ik, Jackie en Lena hadden gemaakt) hadden gegeten werden we opgehaald door ons gastgezin. We waren in twee gastgezinnen gedeeld: Ik samen met Lena, Jackie en Nienke in het ene gastgezin en Alistair, Constantine, Niklas, Maya en Sarah in het andere. We moesten als eerste hout ophalen want resulteerde in dat we alle vier met een soort boomstam op onze schouder naar ons gasthuis liepen. Oh trouwens we waren die dag bij een vrouw en haar dochter en ze konden allebei geen Engels alleen Akha, en ja wij konden alleen wat dingen voorlezen van het papier van onze Akha les twee avonden daarvoor dus communiceren was een beetje moeilijk en we moesten dan ook veel kleine toneelstukjes opvoeren onduidelijk te maken wat we wilden zeggen. We maakten een soort rijstsnack en gingen vervolgens de rest van de middag armbanden maken. Tussendoor hadden we nog lunch, na eerst al een aantal rijstsnacks gegeten te hebben, en dat was zoals gewoonlijk veel te veel (waarom Thaise mensen toch altijd denken dat je het hele jaar nog niet gegeten hebt...)

Aan het eind van de middag gingen we traditionele Akha kleding passen wat super leuk was maar wel heel warm. Daarna hadden er avondeten in de traditionele keuken op kleine krukjes wat echt super gaaf was en gingen we daarna weerwolven met de anderen die, waar we 's middags achter gekomen waren, aan de overkant van de weg "woonden", na eerst een tijd naar onze schoenen gezocht te hebben die eerst onder aan de trap buiten stonden maar onze gastvrouw kennelijk binnen in de schuur onder het huis had gezet, waarschijnlijk vanwege de hond want donderdagochtend kwam Jackie erachter dat een van haar sandalen was stuk gekouwd door de hond (de band achter haar hak was eraf), whoops... We sliepen met z'n vieren naast elkaar in de best wel ruime maar lege woonkamer terwijl de tv nog aanstond en de gastvrouw en haar dochter daar half in slaap naar zaten te kijken.

Donderdagochtend werd ik eerst half wakker omdat het leek alsof onze gastvrouw een kip aan het slachten was, wat na latere navraag toch niet zo bleek te zijn, en later vanwege een best wel rare droom met Jackie, Constantin, Niklas, een robbinson zwembad opdracht, hardlopen en spaghetti eten erin. Na het ontbijt werden we weer terug naar huis gebracht waar we gelijk weer moesten pakken voor de trekking die dag.

We vertrokken om half 10 's ochtends en als ik het goed begrepen heb moesten we een langere/andere route lopen omdat de auto ergens niet kon komen om ons af te zetten. We zouden 's avonds ook ergens kamperen maar onze slaapzakken werden gelukkig daar gebracht dus dat hoefde je niet mee te zeulen maar de rest van je kampeerspullen wel. In het begin vond ik het nogal zwaar maar ik kreeg gelukkig al snel de draai te pakken. De hond van ons vrijwilligershuis liep een stuk met ons mee en toen we even moesten wachten plaste hij over Niklas zijn schoen heen, hahaha, Niklas schreeuwde toen zo dat iedereen dacht dat ie gebeten werd.

We liepen een tijde langs een normale weg en konden een stuk mee rijden met een gele pick-up truck wat erg welkom was vanwege de warmte. We vervolgden onze weg per voet verder een stuk naar beneden langs een begraafplaats en koffiebonenplanten. We liepen langs rietpalmen en staken een stroompje over, op een gegeven moment veranderde onze weg in een minder duidelijk pad waardoor Niklas, Constantin, Maya, Sarah, Alistair en ik een stuk verkeerd liepen. Rond 12 uur hadden we lunch uit zelfgemaakte bamboe bekers en borden, we mochten zelf proberen een bamboebeker te maken maar daar waren wij allen niet zo heel goed in en alleen Jackie slaagde geloof ik. Na de 2 uur durende lunchpauze had ik een beetje hoofdpijn maar toen we verder liepen kon ik dat wel redelijk negeren tot we bij een hele steile helling kwamen waar we omhoog moesten. Halverwege stopten we even om op adem te komen en ik had echt heel erg hoofdpijn op dat moment, in werd er zelfs heel erg misselijk van. Het hielp ook niet. echt mee dat we op waterrantsoen waren die dag omdat we nergens ons water bij konden vullen. Ghan gaf me haar stok om verder mee te lopen maar mijn hoofdpijn werd alleen maar erger. Boven gekomen vroegen Lena, Maya, Alistair en Jackie of het wel ging en kreeg ik allemaal dingen om me beter te voelen, super lief! We begonnen aan een hele steile afdaling waar iedereen de hele tijd (bijna) uitgleed maar gelukkig raakten niemand gewond, behalve Nienke dan die heel hard op haar knie viel en daarbij een schaafplek en een dikke bult opliep. Ook mijn hoofdpijn ging zo goed als over wat ook wel fijn was. Helemaal moe en bezweet kwamen we om 5 uur aan bij onze kampeerlocatie waar ze ook hotspa's hadden, waar we, na wat gedronken te hebben, natuurlijk ingingen. Ik moet bekennen dat ik niet zo van dat warme water hou maar ze hadden er en koude douche naast dus ik heb er ook wel van genoten. Bij het omkleden liet Ghan per ongeluk haar telefoon in het water vallen en ik stond, natuurlijk, als enige nog in mijn zwembroek maar wel al met m'n bh aan, de rest was al helemaal aangekleed.. Dus ik voelde me een klein beetje verplicht om Ghans mobiel uit het water op te duiken (ik hoefde alleen maar te bukken hoor, zo diep was het niet). Ghan was er uiteraard heel blij mee maar de rest van de avond heb ik een nat t-shirt (door mijn bh) rondgelopen wat een beetje ongemakkelijk was. We hadden een barbecue daar en gingen 's avonds weerwolven onder het commentaar van onze dronken begeleider (niet Ghan) en wat andere mannen wat best grappig was. Om 1 uur ging ik naar bed maar een aantal anderen bleven nog op, samen met de begeleiders drinken....

#cliffhanger

Sorry guys ik ben moe en als ik de dag erna nog ga vertellen wordt dit verhaal nog langer dan ie al is...

Liefs, Rianne

Hilltribe introductie en gebouwen

Hoi allemaal,

Vannacht ben ik om 4 uur terug gekomen van de hilltribe week die echt mega gaaf was!! Zondagavond waren we vertrokken en maandag kwamen we om 11 uur 's ochtends aan. We waren bij de Akha tribe, zo'n 57 km ten zuidwesten van Chiang rai. Het dorp telt zo'n 1000 inwoners en is nog heel erg authentiek. De meeste huizen zijn van hout en hebben strodakken. De Akha komen, als ik het goed onthouden heb, oorspronkelijk uit Birma. Ze hebben een eigen geloof, het Akha geloof, ze geloven dat alles een eigen ziel heeft dus bomen, water, dieren enzovoort. 99% (geloof ik) van het dorp is ook Akha gelovig. We hadden een soort omheind stuk gebied waar onze vrijwilligershuizen op stonden. Veel van die huizen waren door vrijwillligers gebouwd en het zag er echt super leuk uit! In de huizen hadden ze bierflessen gemetseld, of geribbelde ruitjes en overal stonden planten.

We hadden tot twee uur vrije tijd en daarna gingen we met Ghan (een Akha vrouw) een rondje door het dorp maken. Ze liet ons een aantal heilige plaatsen zien en een waterstroompje waar we de Akha, zeker in de droge tijd, de (af)was deden en/of zichzelf wasden. We gingen ook even bij een school langs en daarna langs een winkel. Waar Ghan 'holy water', of ook wel whiskey, kocht en we allemaal een shot van kregen (wat ze hier in Thailand toch met zoveel alcohol drinken hebben...) Jackie vertelde me toen dat Ghan tegen haar en Alistair had gezegd dat ik stil was, quiet but dangerous. (Nou ja het is in ieder geval een betere variant dan: wat ben je stil) En toen wou ze (Ghan) weten wat dangerous in het Nederlands was.

'S avonds hadden we een Akha taalles en gingen we weerwolven. Drie keer raden wat de reden was waarom ik toch wel een weerwolf moest zijn.. ik was te stil, nou ja ik was dan wel een weerwolf die ronde maar toch al die andere rondes erna waarin hetzelfde argument gebruikt werd was dat niet zo.

Dinsdag begon met pannenkoeken wat echt super lekker was!! Helaas moesten Jackie, Magdalena (ook wel Lena) en ik de toiletten schoonmaken. De dag begon zo goed.. hahah ja we hadden afgelopen week voor het eerst een week met corvee.

Maar na het toiletten poetsen begon het echte werk. Oh wacht we waren er trouwens met tien vrijwilligers: Constantin, Julian, Niklas en Jackie uit Duitsland, Alistair uit Engeland, Magdalena uit Oostenrijk, Maya en Sarah uit de USA en Nienke en ik uit Nederland. Maar het echte werk begon dus verder met huizen "bouwen". We splitsten op in drie groepen: de sterke jongens zonder Alistair (want ja zijn had had na de forestry conservation twee grote stukke bloedende blaren erbij gekregen, hij is echt een pechvogel) maar met Maya en wat zij hebben gedaan daar ben ik niet achter gekomen, zwaar werk noemde Tho (onze coordinator) het. De tweede groep bestond uit Lena, Nienke, Sarah en Ghan zij gingen verder met een huis metselen. En ik vormde samen met Alistair en Jackie de laatste groep en wij moesten bierflessen in de muur metselen wat echt super leuk was maar ook best wel frustrerend omdat het cement de hele tijd over de fles dreigde heen te zakken.

We hadden na het werk 1,5 uur de tijd om te douchen alleen de douches hadden totaal geen waterdruk dus het duurt sowieso al een uur om je haar te wassen. Dus tante Janny geen beesten meer alleen douches met geen waterdruk en toiletten die verstopt raakten. Al hoewel er zat wel twee keer een hele grote spin op de wcbril alleen daar was ik niet bij (gelukkig ^^) dat heb ik alleen gehoord.

Na het douchen gingen we naar een markt waar we 50 baht kregen om eten van te kopen, in plaats van eten kocht ik een short. Maar vrees niet ik verhonger mezelf niet, ik heb wel gewoon gegeten ik heb het alleen bij de 7/11 gekocht.

Voor alle mensen die het raar vinden warme chocolademelk te drinken hier, het smaakt toch echt heel lekker!!! En mevrouw de Leeuw ook de patat hier is lekker, het smaakt gewoon hetzelfde als in Nederland! En nog bedankt voor het opzoeken, dan weet ik dat ook weer :)

Liefs, Rianne