hoooi,

Na Maandag in Agra te zijn geweest kwamen we dinsdagochtend in Udaipur aan, ook wel de city of Lakes genoemd omdat er zeven meren rond de stad liggen. Green Lion heeft daar een vrijwilligershuis dus daar zouden we dan ook slapen, tot maandag, hadden we eindelijk even tijd om op adem te komen en niet elke twee dagen ergens anders te zijn want dat is nogal al vermoeiend namelijk. We hadden de rest van de ochtend voor ons zelf en 's middags gingen we Udaipur zelf bekijken. We begonnen met een kort boottochtje over een van de meren daar waarna we een rondleiding door het kasteel van Udaipur, waar de koning van Ratjasthan (dat is zeg maar de provincie waar Udaipur in ligt) in heeft gewoont tot ergens in 1960, hadden. Daarna zagen we een super gave dansvoorstelling, waar ik helaas geen foto's of films van heb omdat je daar extra voor moest betalen. Er was onder andere een oudere vrouw die met een steeds grotere stapel potten op haar hoofd aan het dansen was, echt super knap! 'S avonds ging ik met Kalyan (een coordinator in Udaipur) schaken (ik zat eerst te kijken naar hoe hij en Oliver schaakten waarna hij me op de een of andere manier heeft over gehaald om met hem te schaken, vraag me niet hoe, hij heeft waarschijnlijk magie gebruikt want ik heb echt een hekel aan schaken omdat ik echt geen flauw idee heb wat ik aan het doen ben. Kalyan probeerde me wel een beetje uit te leggen hoe je moest schaken (zeg maar de tactiek erachter enzo) waardoor ik wel iets beter nadacht over wat ik deed maar nog steeds geen idee had waar ik heen wou met een bepaalde zet. Ik maakte dan ook de domste fouten maar gelukkig nam Oliver het over van Kalyan omdat hij even wat moest doen en was Oliver ook niet mega goed in schaken. Al had hij geloof ik wel meer idee wat hij aan het doen was dan ik en op de een of andere manier heb ik het tot een 'draw' weten te brengen ondanks dat Oliver echt al een heel aantal keer had kunnen winnen, een keer zelfs met 1 zet helaas voor hem zag iedereen dat (ook ik) behalve hijzelf... en hij wist dat, hij wist alleen niet welke zet. Haha jammer voor hem.

Woensdag hadden we een kookles waarvoor we eerst naar de groentenmarkt gingen en daarna gingen koken. Ik moest echt ongelooflijk erg tranen van de uien die gesneden werden (echt niet normaal erg) maar toen ze eenmaal in de pan zaten ging dat gelukkig over. We maakten dal en chapati, het was niet het lekkerste gerecht wat ik in India heb gegeten maar als je het recept wilt moet je dat maar een keer vragen, het is alleen wel een beetje vaag allemaal want het ging allemaal met 'een beetje van dit en een beetje van dat'.. geen precieze maten.

'S middags gingen we naar een cultureel dorp waar we hoorden over plaatselijke tradities en een soort muziek en dansvoorstellingen zagen van verschillende dorpen uit Ratjasthan. We keken ook naar de halve zonsondergang (het was nogal bewolkt/smog achtig dus we gingen voor de complete zonsondergang weg) vanaf een moessoenpaleis wat nooit echt in gebruik is genomen. We dronken thee, of nou ja ik dronk thee de rest dronk koffie, bij een soort boulevard en een super lief jongetje wilde ons maiskolven verkopen, niemand wilde mais maar Parvana gaf hem zo wat geld. Dat wilde het jongetje niet en hij stond erop dat we dan een maiskolf zouden nemen, Jitender en Parvana hadden moeten met hem verstaan want hij sprak wel Hindi maar hij sliste, wat een super grappig situatie opleverde, maar het kwam er op neer dat hij dus niet wilde vertrekken zonder dat we de mais aannamen. En toen Meike dat uiteindelijk dan maar deed vertrok hij pas, super lief! Helaas wisten we niet zo goed wat we met de mais wilden want niemand had zin in mais. Maar goed het jongetje was blij :) tot zover de eerste helft van onze tijd in Udaipur, de rest vertel ik in mijn volgende verhaal.

Liefs Rianne