Hoi hoi,

Donderdagochtend vertrokken we naar Trincomalee en we deden lekker rustig aan. Om half elf vertrokken we met de bus waar we zo'n 5 uur in zouden zitten en waarbij ik in tweestrijd zat tussen dood gaan van de hitte of sterven door verstikking vanwege de harde wind door het open raam. Een jongen voor mij besloot maar gewoon uit het raam over tegen geven. Ik heb niet geprobeerd of het daar beter van werd, ik nam maar aan van niet want de jongen voor me hing zo beroerd in zijn stoel.

In Trincomalee gingen we eerst ergens eten samen met een meisje die zichzelf had uitgenodigd met ons mee te gaan en ook naar ons hotel wilde omdat het goedkoop was. Toen ze ons vertelde dat ze het weekend wilde gaan duiken waren schietgebedjes van mij en een blik van Goby nodig om Jacky er van te weerhouden niet te vertellen dat wij toevallig hetzelfde plan hadden. Ze was aardig maar een beetje bazig en paste niet in onze groep.

Ons hotel, nou ja het hele gebeuren daar, zag er heel mooi uit. Wij hadden bagpacker caves (een soort hobbitholen/rioolbuizen in een duin) zo op het strand. Die zagen er van buiten wel gaaf uit maar van binnen wat minder en als je erin ging slapen werd je nog minder blij. 't was er nogal warm, krap en zanderig. Het strand was echt super mooi, het mooiste strand dat ik ooit heb gezien! Jacky en ik gingen gelijk zwemmen wat echt heerlijk was!

Vrijdagochtend maakte ik een strandwandeling. Het was echt super lekker en ik was volop aan het genieten, ik liep met mijn voeten door de branding terwijl ik schelpjes zocht en zo af en toe een praatje maakte met een voorbijganger. Op een gegeven moment ging ik in een soort strandhuisje zitten en niet veel later kwam er een best wel leuke jongen naast me staan, we maakten gezellig een praatje maar doordat ik zo druk bezig was met blij zijn dacht ik helemaal niet aan nummers vragen, het bleef dus helaas bij een praten hoewel ik dat op dat moment nog helemaal niet erg vond, pas later toen ik bedacht dat ie best wel leuk was. Wat een gemiste kans.

Jacky had ondertussen onze duikvereniging gebeld om tegen vragen of het weer goed was om te duiken. Dat was het niet, er stond teveel wind, ik had me al, kijkend naar de blauwe lucht, afgevraagd wat er mis kon zijn. Ik baalde echt als een stekker, ik wilde zo graag duiken, we zouden nog wel bij andere duikverenigingen vragen of we konden maar als de een zei dat het tegen hard waaide dan zeiden de andere dat vast ook.. We probeerden eerst bij de duikvereniging naast ons, daar werkte trouwens ook die leuke jongen wat ik een beetje awkward vond al was daar niet echt reden toe. En we konden daar gewoon duiken!!! Plus ik had gewoon een tweede kans om met die jongen te praten! We regelden ook gelijk dat we zaterdagochtend konden snorkelen bij Pigeon Island waarna we voldaan gingen ontbijten.

Daarna gingen we dus duiken. We keken eerst een 16 minuten durend filmpje met introductie, geschiedenis en natuurlijk uitleg. Daarna gingen we flippers, maskers, 'flesrugzakken'en pakken passen. De leuke jongen hielp daar ook bij maar ik had me gerealiseerd dat ie leuk was en durfde niet meer met hem te praten. We hadden trouwens een groep van 6, wij en 3 Franse vrouwen. Na alles gepast te hebben kregen we een hele lange uitleg over hoe alles werkte en moest en ik was bang dat ik dingen vergat. Wat dus inderdaad het geval was want tijdens het oefenen in het zwembad vroeg ik me af hoe dingen moesten, daar kwam ik gelukkig wel weer snel achter maar voor de rest ging het oefenen niet zo goed. Ik vond het lastig om te wennen aan het ademhalen, kon me niet goed bewegen en kreeg heel erg last van mijn oren. Toen we dan ook uiteindelijk in de boot zaten was ik super zenuwachtig en bang dat ik niet kon duiken want als je oren zeer bleven doen mocht je niet verder.. Ik ging als een van de laatste het water in met mijn begeleider en een oude franse vrouw (mijn budy) die raar lachte. Eenmaal in het water gebeurde er een wonder en had ik spontaan nergens meer last van, het duiken ging dus goed en het was zo gaaf en mooi! Ik heb zoveel mooie vissen gezien! We moesten voor mijn idee alweer heel snel naar boven waar we onze flessen afdeden en nog even rond zwommen. Ik dook even onder en had het idee dat ik kon ademhalen wat nogal gek was want dat kon natuurlijk niet. Nou ja het zou wel kunnen maar dat zou wat minder fijn zijn. Op de terugweg maakte ik even een kort praatje met een van de begeleiders en hij zei dat hij en de andere begeleiders om 5 uur gingen volleyballen en dat, als ik zin had, mocht komen. Ik had wel zin als was het vooral om die leuke jongen. Dat zei ik dan weer niet tegen die andere begeleider maar ik zei dat ik mijn vrienden zou vragen of ze zin hadden. Eenmaal terug op ons strand gingen we lunchen want het was als drie uur en ik was lekker aan het eten toen ik ineens bijna flauw viel wat natuurlijk niet zo fijn was. De rest van de middag voelde ik me een beetje zwak en wiebelig en ik ben dan ook maar niet gaan volleyballen dat leek me niet zo'n slim idee. Ik heb wel lekker over het strand gelopen en kreeg super mooie schelpen van de leuke jongen die voorbij kwam lopen. Ik had verder weer niet zoveel gezegd.. Al die gemiste kansen..

Anyway de volgende dag gingen we dus snorkelen. We voeren een heel stuk met de boot en kwamen bij Pigeon Island. Het was super mooi weer en het snorkelen was heerlijk, er waren super veel mooie vissen en er zwommen ook kleine haaien rond (1 meter zeg maar). Oh en dat is ook waarom de titel conservative divers heet, ik was die week namelijk ongesteld (altijd op de meest onhandige momenten) en vroeg me af of dan gevaarlijk zou zijn om te snorkelen met haaien. Dus, aangezien ik nog niet van plan was dood te gaan en de rest van mijn leven invalide rondlopen me ook niet heel erg aantrekkelijk leek, wilde ik de instructeur vragen of het veilig was, nogal awkward maar je moet er wat voor over hebben om niet dood te gaan. Gelukkig kwam Jacky met het geniale plan dat we het eerst ook konden googlen, wat moet de mensheid toch zonder Google? We lazen dat het veilig was maar dat je uit voorzorg conservative moest duiken.. Wat dat dan weer mocht betekenen. Jacky, Goby en ik moesten er in ieder geval heel hard omlachen. Het snorkelen was dus ook heel erg leuk en toen we terug kwamen hebben we gelijk onze spullen gepakt en hebben de bus naar Kandy genomen. De leuke jongen heb ik niet meer gezien, wat een pech. Maar Henrieke vond het niet zo erg dan zou ik in ieder geval niet in Sri Lanka blijven wonen, en ja daar kan ik me ook wel weer in vinden.

De busreis terug naar kandy was echt verschrikkelijk. Ik was misselijk, kreeg hoofdpijn en de hele achterkant van mijn lichaam was super erg verbrand en alles deed dus zeer. Halverwege kwam er een dronken man naast me zitten die het geloof ik met me eens was dat het niet zo'n fijne reis was. Het was die dag trouwens een boeddhistische feestdag, vandaar de dronken man, en overal waren lichtjes en lampionen opgehangen wat er heel erg leuk uitzag. In Kandy aangekomen liepen we nog rond om de festiviteiten tegen bekijken, ook al wou ik eigenlijk naar huis om te slapen want ik voelde me echt beroerd. Een man hielp ons de weg vinden in Kandy, Jacky en Goby leken hem in het begin wel aardig te vinden, ik vertrouwde hem niet maar voelde me tegen beroerd om er iets van te zeggen of me er heel veel zorgen over te maken. Op een gegeven moment gaf hij ons armbanden en kettingen want die verkocht hij ofzo, nogal gek. We liepen verder en gingen ergens eten waar ik de hele tijd met mijn hoofd op de tafel lag en de over constant vroeg of ik iets nodig had en de rest van het restaurant geloof ik me nogal vreemd zat aan te kijken. Later hoorde ik dat de man Jacky en Goby iets als juwelen had gegeven. We liepen na een tijdje weer verder door de stad naar een tempel wat eindeloos leek tegen duren. Toen we eindelijk de tempel hadden gezien en op weg waren naar een tuktuk, wat overigens ook weer een heel eind lopen was, kwamen er ineens twee mannen, een oude man en een jongen van twintig, bij ons lopen en zeiden dat we bij die eerste man weg moesten gaan, dat hij gevaarlijk was en dat ze als eerder problemen met hem hadden gehad. Heel vervelend natuurlijk voor hen maar een beetje verwarrend voor ons en een beetje erg awkward ook want die eerste man stond er gewoon naast. In alle verwarring haakte de eerste man af en liepen we ineens met die andere twee mannen mee, die ik overigens wel wat meer vertrouwde dan die andere. We kregen gelukkig snel een tuktuk en kwamen veilig thuis niet helemaal begrijpend wat er nou allemaal gebeurd was.

Zondag hebben we de hele dag niks gedaan, zeker ik want ik was nog steeds ziek en viel die ochtend bijna weer flauw. Mijn mama wist natuurlijk gelijk wat er aan de hand was en zei dat ik zout tegen kort had, een zakje orszout en maandag vrij en ik was weer beter. Piece of Cake.

Liefs, Rianne

P.s. jullie hebben gelijk wat betreft dat het weeshuis schokkend was.