Hallo allemaal,

Mijn vierde week begon nogal gestressed en dat kwam door mijn mobiel (don't worry ik was hem niet weer vergeten hoor). Maar het zat namelijk zo, zondagochtend moesten we om 4 uur klaar zijn om naar het station te gaan (ik deed die week een schildpaddenproject en dat was in Ambelangoda bij het strand). Ik had gepland om om 3 uur op te staan en rustig aan te kunnen doen maar mijn mobiel vond dat wat overdreven en besloot me wat meer nachtrust te gunnen. Met als gevolg dat ik wakker werd omdat er op mijn deur werd geklopt. Het bleek 4 uur te zijn en de coordinator die vroeg of ik al bijna klaar was, niet echt dus want ik was net wakker, al was ik dan wel klaar wakker wat voor 4 uur 's ochtends dan wel weer fijn is. Me super snel moeten aankleden en mijn tas inpakken was dan weer minder fijn en het werd nog wat minder leuk toen ik erachter kwam dat ik door alle haast mijn paspoort, geld en camera in mijn kluisje had laten liggen. Kortom mijn dag begon niet echt geslaagd. De lange, ongemakkelijke treinrit naar Ambelangoda hielp ook niet echt mee mijn humeur te verbeteren. Om ongeveer elf uur 's ochtends kwamen we aan waarna we hebben gegeten, de stad een beetje bekeken en rustig aangedaan. Ik zat daar met drie andere meiden: Stephanie, Hannah en een meisje waarvan ik geen idee heb hoe ik haar naam moet schrijven, zij gingen monnikken lesgeven dus ik deed weer een project in mijn eentje.

Maandagochtend half 10 begon mijn project. Mijn coordinator heette Chandimal en we begonnen met de schildpadden eten geven, wat inhield dat ik als eerste de koppen en staarten van de vissen moest snijden en dat was een beetje een bloederig karweitje. Daarna moest ik de schildpadden een voor een stukjes vis geven. Sommige moest je daar bij helpen omdat ze een of meer poten misten en daardoor niet konden duiken. Het eten geven was echt super leuk en toen ik daar mee klaar was mocht ik zelf gaan eten. 'S middags moest ik het zand in de "huizen" (zeg maar een stuk ommuurd strand waarin stenen bakken stonden met een dak erboven, waar de schildpadden in zwommen, en daar waren er twee van) schoonmaken (takjes etc. oprapen) wat niet zo heel interessant was en helaas wel elke middag moest doen, maar ach dat hoort er ook bij. Dinsdag ochtend ging ik de schildpadden schoonmaken wat echt super leuk was. Je tilde een schildpad op het strand (oh ja ik heb dus ook schildpadden opgetild, alleen de kleinere dan want de grote waren veel te zwaar ^^) smeerde dan zand op hun schild, poten en kop (trouwens schildpadden kunnen helemaal hun kop niet ik hun schild steken die zit gewoon aan hun nek vast, wie die leugen nou weer heeft verzonnen...) en gaf ze dan met een borstel van de schil van kokosnoten een soort scrub. Veel schildpadden bleven rustig zitten maar er waren een aantal die toch liever iets anders deden en een stukje gingem wandelen wat het schoonmaken er niet makkelijker op maakte. De rest van de week was het de ene dag eten geven en de andere dag schildpadden schoonmaken.

Woensdagmiddag/-avond gingen ik en de andere meiden naar een maskermuseum waar ze masker hadden en maakten die ze voor traditionele dansen gebruikten en gingen we naar Hikkaduwa, een stadje 20 minuten verderop, waar we hebben gegeten. Tot zover was mijn week lekker rustig en gebeurde er niet zo veel bijzonders..

Dat veranderde vanaf donderdag en ik weet niet of ik daar heel blij mee was. Anyway donderdagochtend om 5 uur vertrokken de andere meiden weer naar Kandy omdat dat handiger voor hen was. Ik werd om kwart voor zes wakker en kon niet meer slapen want alles jeukte en ik had het warm maar tegelijkertijd wilde ik nog niet uit bed want het was gewoon nog veel te vroeg. Ik lag daar dus alleen en besluiteloos in de top van het stapelbed en net toen ik besloot uit bed te gaan stak ineens iemand zijn hoofd om de deurpost. Een beetje vreemd en het leek me toen toch beter nog even in bed te blijven liggen. Het hoofd bleek van een man tezijn en ik dacht dat het onze kok was want daar leek ie een beetje op. Het hoofd bleef een aantal keer om de deur verschijnen en ik dacht dat een van de meiden iets vergeten was en het hoofd (of ja de kok dus) aan het kijken was of dat nog in de kamer lag. Ineens verscheen het hoofd een heel stuk lager wat een beetje gek was en toen het hoofd samen met de rest van zijn lichaam ook nog eens op handen en voeten mijn kamer binnenkroop werd het nog gekker en vertrouwde ik het niet helemaal meer. Ik wist ook niet zeker meet of het wel echt de kok was want ja waarom zou hij dat doen? De man kroop naar de stoel waar ik al mijn spullen op gedeponeerd had en stak zijn hand uit. Het leek me een goed moment om eens te gaan vragen wat ie nou eigenlijk aan het doen was. Ik ging recht opzitten om het hem te vragen maar voor ik daar de kans toe had was de man al opgesprongen en de kamer uitgerend. Heel vervelend want misschien had ik hem wel kunnen helpen met wat ie dan ook deed. Om verder niet gestoord te worden, en omdat ik eigenlijk ook (een beetje, of misschien iets meer dan een beetje) bang was geworden, heb ik de deur maar op slot gedaan en ben weer in bed gaan liggen, me afvragend wat er nou net precies gebeurd was. Mijn ochtend werd nog leuker toen ik tien minuten voordat ik naar mijn project moest mijn mobiel van mijn bed liet vallen en het scherm stuk bleek te zijn, als in de onderste helft werkte niet meer. Ik kwam dus een beetje overstuur aan op mijn project en Chandimal vroeg dan ook gelijk wat er aan de hand was. Waarna hij zei dat ik de hoofdcoordinator moest bellen, dat ging natuurlijk lastig plus ik vond het wel net zo makkelijl het tijdens mijn lunch te vertellen aan de vrouwelijke coordinator die alles daar regelde. Tijdens mijn lunch vroeg ze hoe het ging en dus vertelde ik haar dar mijn mobiel stuk was maar de kok stond ernaast dus vertelde ik dat van die man niet. Toen vroeg ze ineens of dat alles was want de hoofdcoordinator had haar gebeld en gezegd dat ze met mij moest praten want chandimal had de hoofdcoordinator verteld dat ik nogal overstuur op mijn project was gekomen, super lief! Toen toch maar alles verteld en uiteindelijk mocht ik, als ik dat wilde, bij haar thuis slapen. Dat leek me een beetje ongemakkelijk dus heb ik dat maar vriendelijk afgeslagen. We gingen ook gelijk mijn scherm repareren maar ze hadden de onderdelen niet dus moest ik in plaats van laten maken een hele nieuwe vervelende niet werkende mobiel kopen.. Jeeeh die donderdag was echt mijn dag #not

Vrijdag was mijn laatste schildpaddendag dus mocht ik mijn naam op de muur van het gebouw schrijven en ik mocht een schildpad die ik heel leuk vond een naam geven en Nicole voel je verschrikkelijk vereerd want het is dus Nicole geworden, ik hoop dat je er blij mee bent :) ik vond het in ieder geval super leuk!!

Van Chandimal kreeg ik ook een armband als afscheidscadeautje ik wist alleen niet zo goed hoe hij dat bedoelde.

Zaterdag ging ik 's ochtends eerst nog even langs de schildpadden voor ik vertrok en het bleek dat er net een stuk of 7 uit het ei waren gekomen, super super lief!!! Ik mocht ze zelfs vasthouden! Dat was allemaal even een leuke afleiding want ik was behoorlijk zenuwachtig voor mijn reis naar Negombo (oh ja ik moest dus weer zaterdag op zondagnacht in hotel vlakbij het vliegveld slapen en dat was dus in Negombo want het vliegveld lag daar dichterbij dan bij Colombo), ik moest namelijk eerst de trein pakken naar Colombo, dan een tuktuk naar de bus, de bus naar Negombo en weer een tuktuk naar mijn hotel. Mijn reis begon al niet zo goed toen ik aan een man vroeg of er toevallig een bus rechtstreeks naar Negombo was, die bleek er niet en zijn, en die van de andere mannen die erbij kwamen, was niet zo goed dus hem verstaan was een beetje lastig. Ik besloot maar met de trein te gaan. Maar twee mannen bleven maar achter me aanlopen en zeiden beurtelings 500 rupees, 1000 rupees, zelfs toen ik in de rij stond om een kaartje te kopen. Nogal vervelend en ik was blij toen ik op het perron stond. De rest van mijn reis ging helemaal goed, behalve dan dat ik een tuktukchauffeur waarschijnlijk veel te veel heb betaald. Dus ik kwam best wel opgelucht in Negombo, ik moest alleen nog even geld pinnen en een tuktuk naar het hotel nemen. Aan de overkant vanwaar de bus stopte was een ATM dus ik ging daar gelijk maar heen om te pinnen. Ik stop mijn creditcard (ja heel fancy ik had gewoon een creditcard) in de ATM en ineens springt het scherm op een soort opstartscherm van windows ofzo, niet helemaal zo als het hoort te gaan dus ik raakte licht in paniek zeker toen de ATM mijn pas niet terug gaf. Een tuktuk chauffeur die de buschauffeur geloof ik voor me had geregeld kwam vragen of alles goed was. Nou niet helemaal dus maar ik had het geluk dat het een aardige jongen was en hij zei dat ie me wel naar de bank zou brengen, ook al had ik geen geld en ook geen pas meer. Bij de bank aangekomen bleek die gesloten te zijn, ze werkten maar halve zaterdagen, en de chauffeur ging voor mij de manager bellen. Nou ik aan de telefoon met die man, uitleggen wat er is gebeurd, zegt ie dat ik mijn pas op kan halen in Colombo maar dat kan niet zaterdag meer want ze zijn gesloten. Niet zo heel handig want de dag erna zou ik 's ochtends vliegen. Toen daarna ook nog bleek dat ze zondag ook dicht waren en ik maandag mijn pas op kon halen besloot ik maar gewoon mijn pas te blokkeren en mijn gewone pas te gebruiken. De tuktuk chauffeur heeft me toen naar eem andere ATM gebracht waar ik erachter kwam dat ik mijn pincode was vergeten. Ik moet bekennen dat ik echt bijna moest huilen. Stond ik daar in mijn eentje met 50 rupees over en ik moest nog naar het hotel en naar het vliegveld en ik kon geen geld pinnen. Gelukkig had ik een paar dagen daarvoor mijn mobiel laten vallen en had ik een nieuwe mobiel met data moeten kopen en kon ik dus (wat ik met mijn echte mobiel niet had gekunt want dan had ik wifi nodig gehad) mijn mama appen om te vragen hoe ik dat nu moest doen. Uiteindelijk is het allemaal gelukt, ben ik helemaal heel en met geld in mijn hotel beland (helaas niet zo fancy als die andere, maar het bed lag heel erg lekker) en heb ik de chauffeur maar een tip gegeven omdat hij zo enorm geholpen had. Allemaal nogal hectisch dus. En alsof dat nog niet genoet was besloot mijn coordinator me via de telefoon te vertellen dat ie me leuk vond, waarop ik echt niks anders wist te antwoorden dan 'really?' waarna het nogal gênant stil bleef. En ik kwam erachter dat mijn niet echte huwelijksaanzoeken toch veranderden in echte huwelijksaanzoeken. De bewaker van het winkelcentrum had namelijk allemaal berichten op facebook gestuurd als 'ik mis je' 'waar ben je' 'ik hou van je', wat ik eerst niet had gezien en toen ik het zag maar reageerde waarna hik verklaarde dat hij met me wilde trouwen, niet om mijn lichaam, maar om mijn goede hart. Nou altijd fijn om te weten dat als ik dus in Nederland niemand kan vinden ik gewoon naar Sri Lanka kan vliegen.

Liefs, Rianne

P.s. allemaal bedankt weer voor de lieve berichten! Nog maar 3 weken en dan ben ik weer thuis, ik heb best wel last van heimwee maar vind het hier ook super tof! En ik zag vandaag een reclame die een keer nuttig was: 'You've waited long enough to enjoy this moment'

P.p.s. veel te lang verhaal weer misschien was het beter in tweeën...