Hoi allemaal,

Mijn 3e week was niet zo heel spectaculair en begon met nog een dag ziek "thuis" blijven. Ik was nog best wel moe en het leek me beter om weer helemaal gezond te zijn voor ik weer aan de slag ging. Dinsdag begon mijn week dus echt. Ik deed tempelrenovatie wat er op neer kwam dat ik de hele week muren geel geschilderd heb. 't was soms een beetje zwaar, soms wel lekker rustig, soms gyezellig en regelmatig best wel saai. Ik deed het samen met een ander meisje, whitney, we hadden vaak leuke gesprekken en 's middags werden we aangevuld met Jacky, Sarah en Marvin die 's ochtends een ander programma deden en waar het ook weer gezelliger van werd.Donderdag kwamen er heel veel mensen mee verfen omdat ze op die dag vrij waren. Wat er op neer kwam dat Jacky en Goby er die dag waren en dat was heel gezellig. Aan het eind van die middag plaatsten we stiekem onze handafdruk op de rand van de eerste verdieping waar we nu dus vereeuwigd staan, nou ja in ieder geval een tijdje. Na ons programma besloten we dat we naar pizzahut zouden gaan en daarna zelf pannenkoeken zouden bakken. We kochten eerst de ingrediënten voor de pannenkoeken en gingen daarna opzoek naar pizzahut. Die zou, zo zei een coördinator een 1-2 km van ons huis zijn. We liepen een heel eind langs de weg naar Kandy (ons huis was iets buiten Kandy) waarvan ik wist dat de pizzahut aan die weg zat, maar de pizzahut bleek onvindbaar. We besloten om maar ergens anders wat te eten en liepen weer langs dezelfde weg terug. De weg is echt een chaos, tuktuks en brommers schieten overal tussen door, iedereen toetert gewoon voor de lol en als je wilt oversteken is het een op hoop van zegen actie. Later bleek ook nog eens dat het punt waar we besloten terug te gaan nog geen 100 meter van de pizzahut verwijderd was, lekker bezig weer. Maar ach het avondeten dat we hadden was goed en de pannenkoeken ook.

Vrijdag was onze laatste dag van schilderen en niemand had er meer echt zin in behalve dan een van de twee monikken daar, de oranje, en die spontaan begon mee te helpen. Het was namelijk zo dat Withney en ik bezig waren met de muur boven de trap maar niet overal bij konden. Onze coördinatoren maakten een of andere gammele stellage van blokken op de stenen trap en daar dan een houten ladder op die nooit maar dan ook nooit door welke veiligheidskeuring zou komen. En ondertussen had de oranjemonnik het de hele tijd over een stoel, ik zag niet in wat ik met een stoel op een trap moest dus ik zei dat ik geen stoel nodig had. Dat hinderde de monnik niet om toch een stoel te halen, een nogal gammele ogende stoel. Die zette hij boven aan de trap, ging erin staan en gebaarde me dat hij de verfroller wilde. Verbijsterd gaf ik hem die en keek, mezelf een beetje nutteloos voelend, toe hoe de monnik op de stoel de muur stond te schilderen.. Gelukkig gaf een coordinator me al snel een ander klusje en voelde ik me niet zo awkward meer.

Vrijdagavond gingen we naar een restaurant, waar ze de helft van de kaart niet hadden maar het waarschijnlijk beter leek als ze het toch maar op de kaart zetten om vervolgens heel beleeft uit te leggen wat ze dan wel hadden, waar we waren om de verjaardag van Emilia te vieren. Halverwege kwamen de obers happy birthday zingend een stukje taart brengen wat echt super gaaf was. Eenmaal terug in ons huis gingen we gezellig wat drinken en daarna nog voor een paar uur naar bed.

Zaterdag was een heel droevige dag want zowel Goby als Jacky lieten me in de steek en gingen naar huis. Heel verdrietig allemaal. Gelukkig kon ik mezelf afleiden door mijn tas ik te pakken en 's avonds mijn ouders te skypen.

Liefs, Rianne