Hoi hoi allemaal,

Dit zal wel een van mijn laatste verhalen zijn.. Morgen stap ik op het vliegveld en ga ik weer naar huis, super raar echt een heel gek idee. De laatste week hier in Goa was heel erg leuk. Donderdag zijn we hier dus aangekomen, een grijs groen en nat stuk India dat me deed denken aan Sri Lanka. We hadden donderdag bijna de hele dag vrij alleen 's middags gingen we twee verschillende stranden bekijken ook al regende het. Het vervelende is dat alles hier in Goa vrij ver weg is, dus als je ergens heen wilt, het strand, de markt etc. dan moet je een taxi bellen en die zijn niet zo heel goedkoop wat dus best wel irritant is. Het vrijwilligershuis zelf is wel redelijk maar niet zo goed als in Udaipur dus dat was een klein beetje een teleurstelling. Wat echt stom is is dat omdat op het moment hier de moesson is het bijna elke dag de hele dag door regent (echt velden en straten staan hier gewoon blank) waardoor alles constant vochtig en klam is, als je 's avonds in bed gaat liggen is je bed gewoon klam en ook je "droge" schone kleren zijn klam, niks wil drogen en alles wat nat is gaat stinken, ik snap niet hoe de mensen dat hier doen met de moesson.

Vrijdag gingen naar een spice garden waar we lunch en een rondleiding hadden. 'S middags gingen we naar een markt, die helaas een beetje tegen viel, ze hadden vooral kleding, eten en sieraden. Het begon ook nogal goed (ahum) toen we met de taxi afspraken maar een uur op die markt rond te hangen, het Zita's laatste kans was om souveniers te kopen daardoor super gestressed was, Blue (een 35 jarige vrouw die ook in het vrijwilligershuis was en met ons mee ging) eerst naar de ATM ging en waarna Zita en Parvana met een vrouw mee liepen naar haar "winkel" op de markt. Door Zita's gestress werd ik ook gestressed en vanwege de regen, het lopen in een plakkerige poncho en alle mensen (het was nogal druk) om me heen kreeg ik een klein beetje een paniek gevoel en wilde het liefst zo snel mogelijk weg van die markt. We liepen ook de hele tijd maar de ene drogist achtige winkel in en uit, die ik na twee ervan gezien te hebben niet zo heel interessant meer vond, waar ik ook een beetje panisch van werd. Op een gegeven moment gaf ik het geven maar op en daar werd alles gelijk een stuk makkelijker van. En toen Oliver in een besluitloos moment zei 'dan gaan we maar naar de cake shop' was ik daar natuurlijk gelijk voor in. Eeen cake shop is altijd goed, zelfs als je geen cake koopt omdat je daar geen geld voor over hebt. Al is het met cake kopen natuurlijk wel een stuk leuker. Enfin, met het vooruitzicht op het zien van cake liep ik weer, in een redelijke tevreden humeur, in mijn super sexy blauwe biggetjes poncho, op mijn gele flipflops tussen alle andere in poncho's en regenjassen gehulde mensen, achter Oiver door de plassen aan te soppen. Mijn humeur werd weer wat op de proef gesteld toen die 35 jarige Blue me begon te duwen en me op een zeikende manier begon te vertellen dat we de rest kwijt begonnen te raken want er liepen wel drie andere mensen tussen mij en degene die ik volgde. Heel vervelend allemaal maar niet zo dramatisch als zij het voor deed komen. En wat wilde ze dat ik ging doen? Me door alle mensen heen beuken zodat ik weer strak achter mijn vrienden zou lopen? Niet helemaal zoals ik ben opgevoed, en ik heb ook nooit geleerd dat je mensen zomaar in hun rug gaat duwen als je wilt dat ze sneller moeten lopen en andere mensen daardoor opzij duwen. Kennelijk hebben ze in Noorwegen (Blue komt daar vandaan) een ander soort opvoeding, al heb ik het Hanne nooit zien doen... Ik besloot me er maar niet al te druk om te maken, we gingen tenslotte naar een cake winkel. Zita, echter, verstoorde dat fijne plan abrupt door mijn naam te roepen waardoor ik moest blijven staan om te zien wat er aan de hand was, niet zo heel veel gelukkig, ze wilde in een winkel kijken, al raakten we daardoor wel de rest kwijt en ook mijn uitzicht op cake. Dat maakte plaats voor het achter Zita aan soppen op zoek naar een soort snacks die ze nergens bleken te hebben. We belanden op een busstation maar daar hadden ze de snack ook niet, wel hadden ze er naast wachtende mensen ook wachtende koeien. We sopten weer over de bushaltes terug naar de markt en besloten naar de taxi te gaan, althans naar de plek waar de taxi ons zou oppikken. Daar aangekomen zagen we de rest weer in een winkel dus sopten we maar weer even verder door de plensende regen om ons weer aan onze groep toe te voegen.

Oh we zijn trouwens donderdagavond met z'n allen naar de bios hebben gezien waar we Finding Dory hebben gekeken, super leuk. Zaterdag gingen we een Portugees fort bekijken en daarna een rooms katholieke kerk. Goa is 400 jaar lang een Portugese kolonie geweest waardoor ze hier nog heel veel Portugese invloeden hebben, zo is Goa bijvoorbeeld katholiek en er staan dus ook overal kerken en hangen er Jezus en Maria beelden of afbeeldingen. 'S middags gingen twee meiden naar een tattoo shop, iedereen ging mee, behalve Zita die die middag naar huis ging, en ik besloot op het laatste moment ook maar mee te gaan. En dus zat ik daar, niet zeker wetend of ik echt wou, in een overvolle taxi, opgepropt tussen Riley en Parvana, terwijl het gesprek voornamelijk ging over Blue en dat er iets met haar zou gebeuren, opweg naar de tattoo shop wat toch best een opwindende gebeurtenis was. Helaas, na weer even door de regen gesopt te hebben, bleek daar aangekomen dat ze hem pas morgen konden zetten. Ik wist dat het geen goed idee was om mee te gaan, kom ik helemaal mee om een keer te zien hoe iemand een tattoo laat zetten valt er niks te zien... too bad.

Maandag begon ons project, we zouden met de hele roadtrip groep helpen om een jongenshuis op te knappen. We begonnen met het voorportaal waar we op de een of andere manier de rest van de week mee zoet zijn geweest. We hebben eerst de muren geel geverfd en daarna gingen we er afbeeldingen op schilderen. We hadden gekozen voor een Lion King thema en aan het eind van het week zag het er echt super gaaf uit! 'S middags ben ik nog een keer naar een markt geweest, we hebben twee keer 's avonds een bollywood film gekeken, waarvan er een echt super leuk was en donderdagavond hadden we een soort afscheidsfeest omdat vanaf vrijdag iedereen weer naar huis of elders ging. We gingen met de hele roadtrip groep plus Riley en Anna, naar een bar en een club wat super gezellig was. Zo meteen vertrekt Abbey naar Delhi voor het weekend. Vanmiddag hebben we nog een openingsfeestje van het jongenshuis en daarna is en eigenlijk wel afgelopen. Dan moet ik mijn tas inpakken en ga ik morgen naar het vliegveld. Gekkigheid.

De titel slaat trouwens op de roadtrip groep. Oliver werd in Rajasthan door een aantal lokale jongens Ali Baba genoemd en we waren verder met zeven andere meiden..

Liefs, Rianne

p.s. Papa en mama gefeliciteerd met jullie trouwdag! 22 jaar alweer!! <3