On my own in Asia 'aaah'

Dromedarissen die zich voordoen als kamelen

Hoi Hoi,

De tweede helft van mijn tijd in Udaipur begon niet zo heel best want donderdag was ik ziek.. gewoon de eerste keer dat ik echt ziek was (en niet een soort raar zout gebrek had ofzo), ik had heel erg buikpijn en was misselijk. Ik at de hele dag nouwelijks en deed het alleen omdat Jitender zei dat dat wel verstandig was en werd verder vol gepropt met pillen tegen buikpijn en overgeven. Normaal wil ik niet zoveel medicijnen maar we zouden die avond de avondbus naar Jaisalmer nemen waar we de dag erna de woestijn in zouden gaan, aangezien dit een van dingen was waar ik mijn reis het meest naar uitgekeken heb wilde ik dat voor geen goud missen en heb maar gehoorzaam alle medicijnen geslikt waarvan ze zeiden dat het hielp, ondertussen bananen en toast eten en een soort anti-uitdrogingsmiddel in mijn water gedronken en de rest van de dag heel veel geslapen. 'S middags voelde ik me gelukkig beter maar tegen halfzes kreeg ik weer buikpijn, dit keer niet zo zeer omdat ik ziek was (een beetje) maar vooral omdat mijn zussen allebei op dat moment hun eindexamen uitslag zouden horen en daar was ik toch best wel zenuwachtig voor. Het was dan ook best irritant dat meneer Scherff besloot pas na 20 minuten te bellen en Jitender op hetzelfde moment besloot dat het tijd was om uit te leggen wat we de volgende dagen gingen doen en wat we mee moesten nemen. Maar alle spanning was het wel waard want zowel Nicole als Henrieke was geslaagd!!!! Echt super goed en ik was dan dus ook super blij. Helaas niet voor heel lang want ik begon me weer aardig beroerd te voelen en toen bleek dat ik koorts had, heel fijn zo net 2 uur voor je een nachtbus gaat nemen. Nog maar wat meer medicijnen genomen en langzaam aan mijn tas ingepakt. Ik was trouwens niet de enige die ziek was die dag, ook Parvana, Sofia en Oliver waren ziek, al was Parvana al een paar dagen ziek en die donderdag bijna beter. In de nachtbus ben ik maar gelijk gaan slapen, zo ver dat lukte, en toen we vrijdag aankwamen in Jaisalmer voelde ik me een klein beetje beter, alleen nogal zwak want ja ik had de hele donderdag geleefd op een paar bananen en 2 plakjes toast, niet indrukwekkend veel dus. Het stuk lopen van het hotel naar het restaurant was echter verschrikkelijk, ik voelde me mega beroerd, en op de een of andere manier (vergeef me maar ik heb gewoon een kronkel in mijn hoofd zo af en toe) besloot ik na het eten toch mee te gaan met het bekijken van de stad, waar ik na 20 meter al weer spijt van had. Toen ik weer terug kwam in het hotel voelde ik me mega beroerd en heb verder de hele middag geprobeerd te slapen wat helaas niet echt lukte. Tijdens het middageten (pas om 3 uur) werd ik al misselijk als ik aan eten dag en ik at dan ook niet veel. Ondanks dat ik me zo beroerd voelde ging ik mee met de kameelsafari, want ja dat kon ik natuurlijk niet missen. Oliver en Parvana waren gelukkig weer zo goed als beter maar Sofia voelde zich net als ik nog steeds niet mega goed. De safari begon met een uur in een overvolle Jeep zitten terwijl we door woestijnachtig gebied reden met hier en daar traditionele dorpjes. Ik genoot echt heel erg van de Jeeprit en was super echt enthousiast. De Jeeps stopten ergens buiten een dorpje waar iedereen zijn eigen kameel kreeg (of eigenlijk een dromedaris want ze hadden maar 1 bult, toch heette het een kameelsafari.. ) en erop geholpen werd, een hele belevenis want je valt er nogal makkelijk af als ze omhoog gaan. Je moet namelijk helemaal naar achter leunen omdat ze eerst hun achterpoten strekken en daarna pas hun voorpoten wat inhoud dat je een tijdje nogal scheef staat. Oliver's kameel (dromedaris) was niet zo blij met het feit dat zijn "zadel" niet zo goed zat en besloot dat pas te vermelden toen Oliver wilde gaan zitten waardoor de arme jongen er half van af gegooid werd en na dat alles toch weer op dezelfde kameel moest gaan zitten. Toen iedereen zat kon onze rit beginnen. We reden in een lange optocht allemaal achter elkaar in de brandende zon te hobbelen op de rug van onze kamelen (dromedarissen dus). Mijn kameel heette Rajoel en als vanzelfsprekend konden we het goed met elkaar vinden, want ja als je naam met een R begint is dat nogal logisch. Zo hobbelde (het hobbelt echt heel erg) ik daar op mijn nieuwe vriend door de woestijn achter een Frans meisje dat ik niet kende en haar niet echt kon verstaan vanwege haar franse accent en doordat ze naar voren praten en ik achter haar zat. Dat hinderde echter niet ik vond allemaal fijn genoeg even rustig op mezelf te zijn en te genieten van mijn hobbeltocht. Net als de Nederlandse overheid ziet de Indische overheid het als een goede oplossing om groene energie te krijgen door overal windmolens te plaatsen met als gevolg dat er in de woestijn een helehoop windmolens waren geplaatst. Voelde ik me toch nog een beetje thuis zo'n 7600 km daar vandaan, al waren de windmolens dan rood met wit gestreept maar men mag niet al te kieskeurig zijn als het gaat over windmolens en heimwee. Niet dat ik enig last van heimwee had, trouwens ook niet meer van ziek zijn. Kennelijk zijn kamelen erg helend. Of nou ja dromedarissen dus. Bij ons kamp aangekomen kregen we thee en snacks waarna we vanaf een duin de zonsondergang gingen bekijken. De zon gaat merkwaardig snel onder in de woestijn en is nogal anders dan normale zonsondergangen, al kan ik niet beschrijven hoe (of wie weet was ik nog wel zo onder invloed van al die medicijnen dat ik gewoon high naar de zonsondergang heb gekeken hahaha XD) We kregen eten van de mensen die voor de safari en de kamelen zorgden en hadden live muziek van een van de mannen die op een soort plasticfles trommelde en een super leuk liedje maakte over de kameelsafari. Al die mannen die daar trouwens werkten strarten vaak als ze ongeveer 10 zijn om zo geld te verdienen en hebben dan 'camelcollage' zoals Jitender het noemde, want ze leren veel verschillende talen van de toeristen. 'S nachts sliepen we onder een niet zo heel erg echte sterrenhemel want de maan was te fel dus de sterren zag je amper, je zou het dus een maanhemel kunnen noemen, en de volgende ochtend werd iedereen wakker met overal zand, heerlijk. We hadden ontbijt en reden weer terug op de kamelen, dit keer zat ik op een Sjanieke (of zoiets) waar ik ook gelijk maatjes mee was want die naam klonk nogal op de nickname die mijn moeder mij soms geeft 'Janneke'. Ik reed achter Hanna die de teugels zelf in hand mocht nemen, al wist de kameel zelf wel waar die heen moest, en zo af en toe werden onze kamelen tot een draf aangespoort waardoor het allemaal nog meer hobbelde. Maar onze kamelen waren nogal lui en na tien meter draf stopten ze weer met rennen en sjokten weer verder door het zand. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, het was dan 's ochtends vroeg maar niet echt koud meer. Met de Jeep reden we nog langs een verlaten kasteel en een meer en kwamen toen weer terug in Jaisalmer, daar namen we 's avonds weer de nachtbus terug naar Udaipur. Het was behoorlijk warm die dag en de airco werkte die dag niet in de bus dus het was echt mega mega warm in de bus. Ik zat in een cabine met Meike (oh ja deze bus en de bus naar Jaisalmer hadden echt slaapcabines, met echte bedden) en het zweet liep letterlijk in straaltjes over ons gezicht. De Indische man en vrouw onder ons vonden dat allemaal niet kunnen en de man werd woest op de chauffeur, wat een hele scene opleverde, en wat resulteerde in dat ze de man en vrouw switchten met een gezin met kleine kinderen omdat kennelijk allen de cabine waar ik in zat en die van de man en vrouw zo belachelijk heet was. Meike en ik hebben ook even overwogen om te gaan schreeuwen zodat we konden wisselen met kleine kinderen maar besloten daar maar van af te zien, we hadden niet zoveel energie over om te schreeuwen. Gelukkig werd het 's avonds wat kouder zodat we toch nog hebben kunnen slapen voordat we zondag ochtend weer in Udaipur aankwamen. En Meike en ik hebben het heel gezellig gehad, zo erg was het dus toch ook allemaal niet :)

Liefs, Rianne

Reacties

Reacties

Laurens

Echt heel erg leuk hoe je schrijft! En gaaf zo'n kamel...dromedarisreis! ;)

Jaap Kloppenburg

Is engels: die hebben geen 2 woorden voor kameel en dromedaris. Kijk maar op een pakje camel sigaretten.....

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active