hoi hoi,

Het is alweer een tijdje geleden en dat komt deze keer niet doordat ik te weinig tijd had (nou ja een beetje) maar vooral doordat ik gewoon geen zin had om weer een heel verhaal op mijn mobiel uit te typen. Gelukkig kon ik vandaag een laptop van een meisje lezen dus hoef ik voor de verandering me niet te ergeren aan mijn mobiel die niet lekker schrijft.

Mijn tweede week begon met heel vroeg opstaan in Delhi omdat we de trein naar Agra moesten halen. De dag begon behoorlijk interessant, ondanks dat ik ongelooflijk chagrijnig opstond. Meike en ik stapten als een van de laatsten van de groep in de trein maar mannen die van de gang rechts van ons kwamen drongen zich tussen Meike en mij in en begonnen Meike ongeduldig naar voren te duwen, nogal onbeschoft (daar hebben veel Indische mensen trouwens last van want als ze achter je lopen en het voor hun zin niet snel genoeg gaat ofzo gaan ze je in je rug duwen, vrij irritant). Het werd alleen nog onbeschofter toen een van de mannen ineens een vakje van de tas van Meike open maakte en er in begon te rommelen, ik zag het gebeuren en begon 'excuse me. excuse me that's not your bag' te roepen terwijl ik me, aanpassend aan alle Indische mensen, voor de verandering ook maar naar voren begon te duwen. Een van de mannen zag dat en zei iets tegen de man die in Meikes tas zat te rommelen waarna de laatste ermee stopten en ze met z'n allen verder door gingen. Er was gelukkig niks weg maar het was wel een raar begin van de dag zullen we maar zeggen. Eenmaal in Agra aangekomen dumpten we onze spullen in het hotel en gingen naar de Taj Mahal, je weet wel dat wereldberoemde witte gebouw met die koepeltjes erop dat beschouwt wordt als een van de zeven wereldwonderen, wat natuurlijk een hele gebeurtenis was. De Taj Mahal bleek eigenlijk pal naast ons hotel te zijn al kon ik dat van de buitenkant niet echt zeggen want dat zag er gewoon uit als een normaal stuk muur. Maar eenmaal binnen de muren zag het er gelijk een stuk beter uit, al was de Taj Mahal zelf nog niet echt te zien daarvoor moest je eerst een poort door. Jitender vertelde dat de Taj Mahal is gebouwd door een koning als laatste eerbetoon aan zijn overleden vrouw, die zijn lievelingsvrouw was, hij had namelijk meerdere vrouwen. Zijn overleden vrouw wist namelijk hoeveel hij van haar hield en dat hij iets te doen moest hebben na haar dood om over haar heen te komen, dus liet ze hem haar beloven dat hij het mooiste gebouw ter wereld voor haar zou maken omdat ze wist hoeveel hij van architectuur hield. Zijn belofte houdend begon de koning na zijn dood aan de de bouw van de Taj Mahal, het kostte 20.000 arbeiders per dag 22 jaar om het helee complex te bouwen. De stenen (marmer en stenen waarvan ik de naam vergeten ben) die gebruikt werden haalde hij, nou ja niet de koning persoonlijk natuurlijk maar anderen voor hem, uit Rajasthan, een regio in India die laten we zeggen niet heel dichtbij Agra ligt (niet zo heel verwonderlijk dus dat het allemaal zo lang duurde). Het hele complex is echt perfect symetrisch behalve de graven, oh ja de vrouw van de koning werd namelijk in de Taj Mahal begraven, later ook de koning al was hij dat zelf niet echt van plan. Hij wilde eigenlijk tegenover de witte Taj Mahal, aan de overkant van de rivier, een zwarte Taj Mahal maken waar hij zelf in zou wonen zodat hij elke dag zijn overleden vrouw nog kon zien in de witte Taj Mahal. Zijn vrouw ligt dus perfect in het midden van de Taj Mahal, door vroegtijdig overlijden van de koning heeft hij nooit de zwarte Taj Mahal kunnen (af)maken (het schijnt dat de fundering er al wel lag) en is hij daarom maar begraven naast zijn vrouw maar men heeft haar in het midden laten liggen dus liggen ze niet symetrisch. Meike vond dat irritant omdat de rest van het gebouw wel symetrisch is maar ik vind het eigenlijk wel mooi op deze manier.

We hadden trouwens heel veel geluk die dag, volgens Jitender, want het was nogal warm waardoor er niet zoveel andere toeristen waren en het er relatief rustig was. Dat was allemaal inderdaad best wel fijn maar zo als gebruikelijk kreeg ik wel weer last van hoofdpijn door die hitte wat het weer wat minder plezierig maakte. Het regende gelukkig een beetje toen we weer in ons hotel kwamen waardoor het wat koeler werd. Tegen 5 uur gingen we weer terug naar het station om de vertraagde nachttrein (dat kwam door de regen, toen we eenmaal in de tuktuk naar het station zaten begon het zo ongeveer te stormen en werd de helft van ons kleddernat) naar Udaipur te nemen. We moesten op het station dus een hele tijd te wachten, zaten daar in een kringtje op de grond aangestaard door Indische mensen die in een kring om ons heen stonden alsof we een straat voorstelling deden (serieus ik had bijna de neiging om met een hoed rond te gaan en te kijken hoeveel geld we zouden kunnen krijgen) en waarvan alleen een 14 jarig jongetje de moed had om met ons te gaan praten, terwijl de rest van die Indische mensen gretig zat mee te luisteren, grote mensen zijn soms zulke watjes. Alle Indische mensen willen ook dolgraag met je op de foto, echt bizar sta je naar de Taj Mahal te kijken vragen ze of ze op de foto met je mogen zo van 'huh maar je bent toch voor de Taj Mahal gekomen en niet voor witte mensen? De Taj Mahal is toch veel interessanter?' Echt blanke mensen zijn echt een atractie in India, het lijkt haast alsof ze nog nooit een blank persoon hebben gezien wat ik me echt niet kan voorstellen, en het wordt op een gegeven moment ook best irritant om altijd maar te zeggen dat je niet met ze op de foto wilt, want ja als je tegen een ja zegt sta je de rest van de dag foto's met onbekende mensen te maken. Toch kan ik echt zeggen dat je moet proberen de Taj Mahal een keer in je leven te bezoeken, het is echt een bijzonder mooi gebouw!

Liefs, Rianne